7-ти  ДЕЛ    8-ми  ДЕЛ    9-ти ДЕЛ 

                             МАКЕДОНИЈА ОД 1340 ДО 1468  Година   

[ Константинопол т.е. Источното Римско Царство - Ромеиja, но вистинскто им било Македонија (Византија - Називот Византија прв пат сé користи во 1557 (нешто повеќе од стотина години по падот на Константинопол од страна на баварскиот историчар Хероним Волф, во неговото дело Corpus Historiae Bizantinae ), '' која во тој период ја контролираше и Jужна Италија, ја одбрани оваа територија од арапите и нив ги протера''. Во “Historia, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae. Impensis ed. Neberi, Bonnae” é објаснето дека Ромеискиот воен лидер ''Michael Ataliotos'' во 1042 г. ги пренел албанците од Jужна Италија на Македонскиот Полуостров (Балканот) и ги населил во месноста Арбан (денешна северна Албанија), на тромеѓето меѓу Македонците, за да ги прекине и ослаби овие народи и нивните врски.

Потоа, во 1042 година, Ромеја (т.н. Византија) загрозена од македонско востание под команда на македонскиот водач Петар Делијан, откако ги победила aрапите на Сицилија и ги ставила сицилијанските aлбанци под нивна команда и ги христијанизирала. Ромејскиот заповедник кој ги предводел aлбанците сé викал Георгиј Манијакос. Манијакос донесе албански платеници од Сицилија да сé борат против востанието на Македонците и тие сé населиле во два брана во ''денешна Албанија'', прво дојдоа платениците, а потоа дојдоа жените и децата. По поразот на Манијакос, Ромеите (''византијците'') нé ги пуштале aлбанците да сé вратат, на Сицилија, па затоа aлбанците побарале Македонците да ги остават да останат на земјата (во Македонија). Тие сé населиле под планината Рабан и градот Берат и од тоа Македонците ги нарекувале „Рабанаси“ или „Арбанаси“. Градот Берат бил познат и како Белград, пред да сé населат Албанците таму. Најчесто чувале овци и говеда.

Имало и албанци кои биле населени во Јужна Италија т.н. ''Тоски'' (т.н. арбан - рашани, арбанаси и рашки 50% албванци,50% рашки - т.н. словени - јазично, словените сé ''словото'').]

“Historia, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae. Impensis ed. Neberi, Bonnae”.

''Bavarian historian Heronim Wolf in his work ''Corpus Historiae Bizantinae''

Цариград, ( Ромеја - Источнaта Римска Империја - Вториот Рим ) со цел да го разбие етничкото единство на Македонците, во нивната татковина населил туѓи колонисти.

Михаил 4 во 1042 г. ги пренел Aлбанците од Jужна Италија на Македонскиот Полуостров (Балканот) и ги населил во месноста Арбан, за да ги прекине и ослаби овoj дел на народoт и нивните врски.

Јован Звонара во својата "Хроника" ќе забележи дека во 1064 година:

"Узите (турска група племиња или Авари тоа сé тие т.н. ''шиптарѝ'', тоските и арбанасите сѐ различни ), преминувајќи го Дунав, ја преполовиле сета земја покрај реката. Имало, како што велат, 60.000 души, такви што можеле да носат оружје. Оттука упаднале во Македонија, ја опљачкале и стигнале до Ахаја каде сé населиле, (ги протерале последните остатоци од аѕајците ''данајцитѐ'' од Атина, во Костантинопол, а последните остатоци од спартанците на островот Сицилија) ".

      Значи како резултат на ова населување настанале црногорците,  србите, а потеклото им билo од Македонија.

1299_Стефан Милутин (благочестиви  Македонски цар)

Указ на Стефан Милутин, дедото на Цар Душан, од 1299 година. И двајцата сé титулирале како македонски цареви. Фотографија од указот беше објавена на страницата на Народната библиотека на Србија, која набрзо подоцна беше отстранета од таму.

 

Цар Душан - “Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

         Во 1502 г. излегува најстарата историја на народите од Македонскиот Полуостров - (сé уште нé ''Балканот'', зошто тоа име доаѓа со османилиите)  под османлиска окупација, „Historia Turcica“ од дубровчанецот Феликс Петанчиќ, минијатурист и управник на Будимскиот Скрипториум, а пред сé дипломат на унгарскиот двор на Матија Корвин и Владислав Втори. Тој во втората половина на 15 век ја пропатувал европска Турција, поминал и низ Македонија, каде што наоѓа Мaкедонци и ги определува границите до каде живеат Македонците, за нас е интересно, што во Душановото Царство, Петанчиќ поданиците ги дели на Македонци  и Руcjaните, а Цар Душан го титулира како Цар на Македонците и Руcjaните „Macedonum Rasianorum Caesar“ (Historia Turcica, Municipal Library in Nuremberg (pressmark Ms Solger 31.2В°). ''Греци'' не наоѓа во Македонија, ( праведно зошто во тоа време грци и Грција не постоеле ).

 Bо српските истории  сé вели дека Цар Душан бил цар на србите и грците - ЛАГА.  За прв пат грци и Грција во 1830 година со владател од Баварија, а Србија и срби нé царство туку кнежевство Србија исто така со помош на Царска Русија.
 Самите денешни српски картографи  негираат грци и Грција.  Душановото Царство  го  означуваат како  ''српско царство'' , а територијата под Термобиле (Ѕермополе) ja означуваат како  ''Атинско Bојводство'' не Грција.

Франц Миклошич е најдобар пријател на Вук Караџиќ, кој му ги доставува сите историски извори за средновековното Mакедонско Царство. За Србија, Вук Караџиќ вели: 

„Да су се Маћедонија српски звале све земље народа нашега“,

потврдувајки дека Србија порано се викала  Македонија, што сé однесува на Душановото Царство (Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

Кон ова тврдење одат во прилог и старите српски песни, каде се пее дека: Пеќ и Смедерево се македонски градови (Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

АНТОЛОГИЈА НА МАКЕДОНСКА НАРОДНА ПОЕЗИЈА - кликнете врз линкот за да го видите текстот

Вук Караџиќ никогаш не признал македонска народност, СО СИГУРНОСT е тој извитоперувачот, на историската вистина и на документите од средновековното Mакедонско Царство. Во сите сочувани историски документи од тоа време, а кои се јавни и можат да се видат, македонското име е секогаш присутно. 

Единствената зачувана Фреска од Цар Душан од 1350 година, која се наоѓа во Лесновскиот Мансатир - Македонија

“Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

Стефан Душан, познат како Семоќниот Душан роден околу 1308 - 20 декември, умрел 1355 година, бил македонски средновековен цар (1331-1345) владеел од 1346 до смртта 1355. Тој бил син на царот Стефан од Дечани, а таткото на царот Урош ''Слабиот''.
  

 

Македонското народно име меѓу Србите и Црногорците

Скоро целосно е непознато кај нас, но уште  повеќе кај cрбите, бошњаците и црногорците, дека во доцниот среден век тие го користеле поимот МАКЕДОНСКИ, при дефинирање на нивната територија и индиректно народ. Постојат бројни историски писмени извори каде за Србија, Црна Гора и Б и Х се зборува како “земји македонски“ или “страни македонски“. 

Да започнеме со титулацијата на ''српскиот''  Цар Стефан Душан и Душановиот Законик. За жал оригиналот на овој ''Законик'' не е сочуван, туку постојат 10 подоцнежни преписа. 

Во софискиот, загрепскиот и раваничкиот записи на ''Душановиот Закон'', Цар Стефан Душан е титулиран како:  

    “Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

(Lj. Stojanović, Stari srpski zapisi i natpisi. Knjiga III, Beograd 1905, str. 41 (nbr.4949) / Edith Durham, „High Albania“ First published in 1909 page 294., by LONDON EDWARD ARNOLD Publishers to the India Office 1909).

Преписи на Душановиот Законик

Овој историски податок, во 19 век и сметал на тогашната српска интелегенција, која била во зародиш, па затоа и има бројни фалсификати на српските средновековни документи во нивното преобјавување во 19 век. 

Франц Миклошич, кој заедно со Вук Караџиќ во светот за прв пат објавуваа документи од средновековната српска историја, во монументалното дело “Monumenta Serbica“, титулацијата на Цар Душан од софискиот и раваничкиот запис е пренесена како: „Стефан во Христа Бога верен цар грчки“ (F. Miklošič, Monumenta Serbica, str 154). Но, во спомантите преписи на Душановиот Законик, јасно стои "Стефан во Христа Бога верен цар македонски“. Од таму иде  секаде каде што е спомнато македонското име, српските историчари и преобјавувачи на српски средновековни документи од 19 век, зборот “македонски“ го заменувале со “грчки“ или “ромејски“. 

За тоа постојат бројни историски докази. Не мора да идеме подалеку, туку може само да го цитираме Вук Караџиќ кој самиот изјави:

“Cу се Маћедонија српске звале све земље народа нашега'' 

(Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

На ова да го надоврземе и историскиот факт за Цар Душан објавен во најстарата историја за словенските народи од Македонскиот Полуостров “Historia Turcica“ (1502 година) од дубровчанецот Феликс Петанчиќ, кој бил управник на Будимскиот Скрипториум и дипломат на унгарскиот двор на Матија Корвин и Владислав Втори. Во “Historia Turcica“ стои дека Цар Душан е цар на Македонците и Руcjaните т.е. оригинално:

“Macedonum Rasianorum Caesar“ (Historia Turcica (1502), Municipal Library in Nuremberg (pressmark Ms Solger 31.2В°).

Познат е скадарскиот старопечатен "Тримесник", од високиот свештеник г. Стефан, со следнава содржина:

“Jа свршив оваа Божја книга во лето Христово 1563, месец декември, на К.Д., во македонските предели, во родниот град Скадар...“ (ЦВА, ф. 40. оп. II, а.е. 935, л. 57-58). 

Во средновековната српска песна за Ѓураѓ Смедеревац, опеан е како македонски крал од Македонија- Смедерево.

       Фототипен цитат од Скадарскиот Тримесник од 1563 год.

Подолу објавувам црногорски текст, кој што е на црногорски јазик, за што сé извинувам, но é многу интересен и изобилува со историски цитати, каде средновековните владетели од Македонскиот Полуостров се се потпишувале во во оригиналните документи како Македонци, а а денешна Црна Гора и Србија ја декларирале како дел од Македонија.

Štampar Božidar Vuković Podgoričanin na svojijem knjigama piše 1520. I 1537:

''Ot otačastva moega ot zemlje Dioklitiskije, eže jest v predjeleh makedonskih ot grada naricajemago Podgorica'' (Lj. Stanojević, Stari srpski zapisi i natpisi, br. 494, 161).

I u trećoj svojoj knjizi 1538. Božidar Vuković ponavlja istu sintagmu. Vuk St. Karadžić je ovu formulaciju Božidara Vukovića objasnio tako što:

''Su se Maćedonija srpski zvale sve zemlje našega naroda, kao što se i u narodnoj pjesmi... Đurađ Smederevac zove kralj od Maćedonije''...

Kaluđeri crnogorskoga manastira Morače 1615. Pišu da je njihov manastir:

''V oblasti hercegovskoj v zapadnih strana i predjelah maćedonskih'' (dr Jevto M. Milović, Zbornik dokumenata iz istorije Crne Gore (1685-1728), Istorijski institut NR Crne gore, Cetinje, 1956)

Takođe, pismo vladike-gospodara Danila Petrovića ruskom caru Petru Velikom od 28. Januara 1712. Završava se ovako:

''Iz Crne Gore u Makedoniji'' ili prikladniji prijevod ,, Iz Crne Gore regije (pokrajine) u Makedoniji'', a na italijanskom: ''Scritto de montenegro della regione di Macedonia'' (isto). - птревод: Oд регионот на Македонија.

Samo tako se može pojmiti stav iz, inače galimatijasne, Povijesti o skenderbegu Crnojeviću na svetom krštenju nazvanom Đurađ, Martina Skadarskoga, odnosno njezinoga prijevoda sa latinskog i prepis vladike Vasilija da je:

''Ivan Kastriot Crnojević iz roda kraljeva makedonskih'' (dr B. Šekularac, Cetinjski ljetopis, isto). 

Nakon povratka iz Crne Gore, ruski pukovnik Mihailo Miloradović (rodom iz Hercegovine) 1712. Potpisuje se u svojijem pismima kao:

 

''polkovnik i kavaler makedonski''.

U Beču je 15.12. 1714. Izdat pasoš vladici-gospodaru crnogorskom Danilu Petroviću na kojem piše da je:

 

Danilo ''biskup iz Makedonje... Sa Cetinja ''. 

U pismu crnogorskijeh glavara od 8.9.1742. Ruskoj carici također se pominje sintagma:

 

''V predjelu makedonskom'' (Marko Dragović, Materijal za istoriju Crne Gore vremena mitropolita Danila, Save i Vasilije Petrovića u Spomeniku 25, 2).

U odgovoru od 10. 5. 1744. Ruska carica, također, otpozdravlja sa istom sintagmom (isto, 7). I u pismu mitropolita Save i crnogorskijeh glavara od 25. 5. 1752. Ruskoj carici pominje se: 

 

''...v svih stranah makedonskih'' (isto, 9).

 

Жалиме многу но овој ''Душанов грбовник'' é ЛАЖЕН

           

Ѓорѓи Кастриот

  

  Ѓорѓи Кастриот - Bтор Александар Македонски

  

               Ѓорѓи Кастриот - BTOP Александар Македонски роден 6 мај, 1405 г., а починал 17 јануари, 1468 г. и е погребан во Кроја 

         Ѓорѓи Кастриот е бил кнез а подоцна и владетел на МАКЕДОНИЈА и ЕПИР со престолнина во Кроја, денешна Албанија, инаку ЗАПАДНА или ПЛАНИНСКА МАКЕДОНИЈА... ПОВЕЌЕ

 

 

 7-ти  ДЕЛ    8-ми  ДЕЛ    9-ти ДЕЛ 

 

 

 

 

 

ИСПРАТИ КОМЕНТАР:

 

 

ПРЕЗИМЕ
ИМЕ
ГРАД
ДРЖАВА
е-маил
КОМЕНТАР

 

 

*** Можете да не контактирате и на кoнтакт е-маил: info@makedoniaese.com

 

 

Василеон Александрој Македонон и го подари светот на македонците, а тие како му возвратија,.. го отруја, фамилијата му ја уништија,... а денес наместо Македонон (Македонски) го нарекуваат ''велики'' или ''the great'', додека државата на латиница му ја нарекуваат ''Мacedonia'' - Мацедониа, итн,.. а да ќе заборавев,... дозволуваат некој друг да и бира име. Ќе се најде ли некој да ги ''подисправи'' работите?

 

На ден 05 - 03 - 2009, е конструирана страната на Македонија е СЕ: http://www.makedonijaese.com/. Тој ден и се смета за роденден на организацијата Македонија е СЕ.

На ден 02 - 16 - 2016, е конструирана peзepвнaтa страната на Македонија е СЕ: http://www.makedoniaese.com/ страница која е по погодна за посета со мобилни апарати кои имаат инсталирано андроид софтвер.

Уште на самиот почеток интернет страницата на Македонија е СЕ, бидејќи зборува за Вистинската Историја на Македонија со историски факти, но и актуеллни политички настани, СТАНУВА ТРН во очите на сите непријатели на Македонската Држава, ма и трн во очите на некои политички организации во Р. Македонија.

Страницата на Македонија е СЕ, е конструирана како резултат за потребите на Македонскиот Народ и друѓите да се запознаат со Вистинската Македонска Историја, политика и болното Македонско прашање.

Страницата на Македонија е СЕ е конструирана за да помогне за зачувување на македонскиот идентитет, земја, култура, јазик, право за слободен говор, мисла, движење, соживот cо другите национални малцинства во Македонија, слободно искажување и потик на искажување МА и негување на националниот идентитет како во Македонија така и во светот.