ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ФIΛIY  -  E -  ΕTTI  -  древно македонско (КОИНОН МАКЕДОНОН) писмо

 

ВАСИЛЕОС  ФИЛИПOJ  ПЕТТИ

ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ФIΛIY  -   ВАСИЛЕОС ФИЛИПОЈ - владетел на Македонија

ВАСИЛЕОС ФИЛИПОЈ, син на василеос Деметриoј - владетел на Македонија

     Василеос Филип ПЕТТИ, син на василеос Деметриoј ВТОРИ,  е владетел на Македонија од владетелската лоза Антигониди. Роден е околу 238 п.н.е и имал едвај 9 години кога татко му умрел.

     Во раните години бидејќи, Филип, син на василеос Деметриoј, бил премногу млад за да ja извршува владетелската функција, бил заменет од неговиот роднина Антигон од Досон кој владеел како мир/надгледувач, но и подоцна владетел - василеос.
Василеос Филип ПЕТТИ, син на василеос Деметриoј ВТОРИ, тој го изгубил својот татко кога бил само доенче (во некои извори) и затоа Македонскиот престол го презел неговиот вујко, Антигон од Досон, кој ја оженил вдовицата на Деметриој ВТОРИ, сепак, бил загрижен за интересите на својот внук и секогаш го сметал за свој наследник, иако имал деца. Чувствувајќи дека неговата сопствена смрт поради болест е близу, василеос Антигој Досон организирал совет од стручни старатели за младиот човек и покрај него го поставил Арат од Сикиjон, голем државник од Ахајската Лега, како ментор. Во 221 година п.н.е., кога василеос Антигој Досон умрел, Филип, кој сега има седумнаесет години, го наследил Македонскиот престол без никакво противење.

Кога умрел василеос Антигоној од Досон, Филип, син на василеос Деметриoј станал владетел - василеос. Кога станал владетел попрво тој успешно ги одбил нападите на дарданците и со тоа ја обезбедил северната граница на Македонија.

Василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил свесен дека мора дефинитивно да ја обезбеди северната граница. Тоа го сторил во пролетта 217 година п.н.е., повторно припојувајќи ја Пајонија кон Македонија, Полибиј за овој настан пишува:

„ Во исто време Филип ја освои Белас Ѕера (Бела Зора), најголемиот град на Пајонија, мошне поволно сместен за упадите од Дарданија во Македонија. Со неговото освојување, речиси се ослободил од дарданската опасност, бидејќи дарданците повеќе не можеле толку лесно да упаѓаат во Македонија, откога Филип го освоил споменатиот град, а со него и приодите кон Белас, престолнината на Македонија. “

Натамошните извори за 209 година п. н.е. говорат за силен и длабок дардански пробив во Македонија, но преку западните коридори низ Белагонија (Пелагонија) и низ Линк, сѐ до Орестида, споменатата западна насока на дарданскиот пробив се должи на фактот што Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј уште од освојувањето на Белас Ѕера цврсто ја држел во своите раце долината на реката Вардар, за што наоѓаме потврда и во археолошките наоди.

СТЈВЕРРАИОН,,. (табла со натпис од подоцнежен - ''римски'' период), ''НОС АР Е Т АС С НС'',.. последниот ред: Ар (богот креатор) е T (богот) ас (јас) е со нас.

За одбрана од дарданците како и од римјаните од северозапад бил изграден градот Стјвераион (не Стибера), кој всушност бил воена касарна кој можел да згрижи над 5000 војници.

Социјална војна

  Главна карактеристика на социјалната војна е тоа што Македонскиот василеос Филип, син на василеос Деметриoј успешно ги разделил Ајтолон и Ахајската лига  со тоа што ги завојувал спартанците иако веќе не претставувале веќе важна воена сила по 222 п.н.е, со претставниците на Ахајската лига која што ги штитела интересите на Македонија по 222 п.н.е, а со самото тоа што ги разделил, ја зголемил својата превласт во градовите држави и Полуостровот на Ѕе (идниот Пелопонез).

Македонија лежеше помеѓу Илирија и Тракија и северно од Полуостровот на Ѕе (идниот Пелопонез), над чии ривалски и бунтовнички градови држави одржуваше превласт (агамонија, според древниот Македонски град Ага). Тоа беше еднакво на другите големи сили на Египет и Асaрија (Сирија) кои доминираа на источниот брег на Кјдонско Море (Средоземното Море). Во Ѕеиа (Европа) и Аѕеиа (Азија), владетелите и градовите држави формираа променлива крпеница од сојузи, а нивните војни периодично ги вклучуваа соседните земји. Честопати овие мали држави се обединуваа за да го искористат секој знак на слабост од страна на големите сили, а варварските племиња беа подготвени да започнат походи и грабежи надвор од северната граница, веднаш штом Mакедонската војска ја намали стражата: во овој контекст, Македонија беше просперитетна земја и затоа што можеше да смета на поголема државна стабилност. Понатаму, не смееме да го занемариме фактот дека Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј можел да смета на разумната и во исто време енергична управа на својот вујко кој успеал да ги победи дарданците, да ја зајакне Mакедонската власт во Ѕецалија (не Тесалија е подоцнежен термин) ​​и конечно да се здобие со почит на Легата Ахаја благодарение на неговата интервенција во ''Клeоменската војна''. Конечно, василеос Филип, син на василеос Деметриoј брзо ја презеде контролата над јавните работи, прво гарантирајќи им на неколку пријатели и соработници важни јавни позиции, а меѓу нив Абел ја доби функцијата мир/надгледувач, но подоцна на сосема автономен начин. Всушност, самиот Абел не ја задржал долго власта и бил оставен настрана со својот син и другите следбеници (Леонѕе, Мегалијa и Птолемаиој) кога бил обвинет од владетелот за предавство и разузнавање (шпионажа) во корист на Ајтолон Лeгата (eтолците), непријатели на владетелот.

Војна против Алтолон Легата, Спарта и Елисија

Убедени дека Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј не е ништо повеќе од млад и неискусен човек, Аjтолон Легата (eтолците) решиле да ги нападнат Ахајците на Полуостровот на Ѕе; aхајците се обратиле до Mакедонскиот владетел, но василеос Филип, син на василеос Деметриoј спровел крајно претпазлива стратегија: најпрвин се ограничил на испраќање чети за ограбување на непријателската територија, а потоа, откако Аjтолон Легата ja поразиле Легата Ахаја кај Кафија, тој го нападнал Полуостровот на Ѕе со значителни сили и залогорил кај Куѕе (не Коринт, е подоцнежен термин). Во Куѕе, тој претседавал со конгресот на кој присуствувале претставници на Легата Ахаја, Воиоа (не беотците, е погрешно прочитано името), фоќијците, aкарнците, мецењаните од Мецанион и пјрците (епирците, некогашните молосијци) кои, во договор, им објавиле војна на Аjтолон Легата (eтолците) се мисли најверојатно на Амбракија и Долопија најверојатно зошто не дошле на состанокот, зошто Фоќија била еден од темелните столбови на Ајтолон Легата. Ова малку гласи како ''војна на комарци'', (малку комично), кои поддржани од Елис или Елион (елеанците) градот држава од Полуостровот на Ѕе и спартанците (Спарта веќе не била воена сила, повеќе е страв, отколку вистинска закана); откако ја добил оваа согласност, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј се вратил во Македонија за да се подготви за конечниот судир. По пристигнувањето во Македонија, василеос Филип, син на василеос Деметриoј склучил мировен договор со илирите, а потоа, во пролетта 219 година п.н.е., влегол во Пјр (Епир) со војска од 15.000 фалангисти и 800 коњаници каде добил засилување од пјрците, а потоа извршил инвазија на Легата Ајтолон и тој освоил неколку упоришта, вклучувајќи го и важниот град Амбракија како и бројни погранични места. Меѓутоа, набргу потоа, Македонија била нападната од дарданците (илирите), така Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил принуден да остави дел од војската да презимува во Ѕецалија, испраќајќи втор дел да ги чува северните граници.

Македонската Фаланга

Во зимата истата година, откако добил засилување од Легата Ахаја, василеос Филип, син на василеос Деметриoј ненадејно се појавил во Куѕе, кој целосно ги изненадил трупите собрани од Аjтолон Легата и елисијците: по кратка опсада, Mакедонскиот владетел ја освоил тврдината Псофи, напредувал без да наиде на отпор до Елисија со целосно освојување на плодните рамнини на Елида или Елион. Постигнувајќи ги овие успеси, тој се повлекол во Аргос каде што останал до крајот на зимата. Во пролетта 218 п.н.е., Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј решил да го освои стратешкиот остров Кефалонија, но не успеал да го освои градот Палае поради предавството на еден од неговите офицери. Принуден да го напушти потфатот, тој ненадејно се истоварил со војската (значи имал силна и многубројна маорнарица) во Амбракискиот Залив и продолжи кон срцето на Долопија (припадници на Аjтолон Легата), чиј главен град, Ѕермо или (Термо), беше целосно ограбен и уништен; од Ѕермо се повлекол во Амбракискиот Залив без припадниците на Аjтолон Легата да можат да му го попречат патот. Откако им нанел ужас на Аjтолон Легата, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј се вратил во Куѕе за да ги казни спартанците кои се здружиле со Аjтолон Легата, со поддршка на Легата Ахаја, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј ја нападнал Лаконија, ги ограбил рамнините во близина на Спарта, напредувал до Сртот Малеа и на враќање тој ги поразил спартанските трупи и нивниот владетел авахто Лaкaрг. По овие успеси, Аjтолон Легата и нивните сојузници побарале мир со посредство на жителите на Хиос и Родион, но василеос Филип, син на василеос Деметриoј, кој, откако напреднал во Тегеја, се вратил во Македонија, одбил; Во пролетта 217 година п.н.е., Македонскиот владетел ја нападнал Пајонија, ја освоил тврдината Белас Ѕера (Бела Зора), стратешки важна бидејќи ги контролирала патиштата меѓу Македонија, Ѕецалија и Пјр. Неколку месеци подоцна, во времето на прославувањето на Немејските игри во Аргос, кога веста за ''Битката кај езерото Трасименo'' (битка помеѓy римската војска предводена од Гаијо Фламинио Непоте и картагенската војска Ханибал Барка, Според Тито Ливио, 15.000 римски војници загинале и биле заробени на бојното поле, додека 10.000 преживеани се вратиле еден по еден во Рим.) стигнала во Македонија, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј склучил договор со xиосците, родионците и Птолемаиој ЧЕТВРТИ Филопатор од Египет и ги завршил непријателствата на Полуостровот на Ѕе, како и Аjтолон Легата.

Прватa Македонско - римска војна

Во Првата Македонско - римска војна, Македонскиот василеос Филип, син на василеос Деметриoј сакал Македонското влијание да го прошири и на северозапад на Македонското (Jадранското) крајбрежје. Првин ги нападнал римските поседи во Илирија од морето, а потоа од копно, по што успешно го освоил градот Лис (Лушње). По минималните успеси што ги направил во Илирија, тој направил сојуз со Ханибал каде што се договориле василеос Филип, син на василеос Деметриoј, на Ханибал да му испрати воена помош.

Македонски штит (во центарот главата на Горгонa) и шлeм, пронајдени на територијата на денешна Албанија

Римјаните пак ја осетиле опасноста од Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј и нивниот одговор бил нападот на Ајтолон Легата и на римскиот сојузник Филетаирој ПРВИ од Бергамаион врз Македонија, со што василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил спречен да испрати помош на Ханибал, по што потоа Македонија и Рим потпишале мировен договор во Војника град во Пjр (Епир), голема стратешка грешка со катастрофални последици. На Ханибал војсководецот од Картагена, му било дозволено да купува од прочуените коњи од Ѕецалија.

Коњите од Ѕецалија биле прочуени уште од времето на Македонскиот владетлел василеос Филип Македонски

Сојуз со Ханибал

Прва Македонско - римаска војна и договор меѓу Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј и Ханибал Барка војсководец од Картагена

Со пебедата врз Ајтолон Лигата и зацврстување на границите на на Македонија, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј го сврте погледот кон запад, каде што беше зафатена Римската Република, со катастрофални резултати во тоа време, соочувајќи се со заканата на Ханибал, кој секако позитивно гледаше на функционалниот сојуз против Рим. Овие проекти, сепак, беа значително под влијание на работата на еден од советниците на Македонскиот владетел, поранешниот илирски владетел Дeмeтриј од Фарос (најверојатно градот Фарос - ''најсветлиот зрак'' бил преименуван во АПОЛАJТО ВОJ ТОЈ - ''Аполонија'' од римјаните), кој се засолни во Mакедонскиот двор откако беше поразен од Рим во Втората Илирска војна. Всушност, додека василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил зафатен против Ајтолон Лигата, гласник му ја соопштил на Македонскиот владетел веста за победата на Ханибал над римјаните во ''Битката кај езерото Трасимене'' во јуни 217 п.н.е.: најпрвин Македонскиот владетел му ја покажал пораката само на Дeмeтриј од Фарос, кој, веројатно гледајќи можноста за повторно освојување на изгубената држава, го посоветува веднаш да склучи мир со Ајтолон Лeгата и додаде:

„Бидејќи тие веќе ви се целосно послушни и ќе остане така во иднина: Ахајската Лега од вистинска наклонетост и вистинска љубов; Ајтолон Лeгата oд теророт што им го всадиле катастрофите во сегашната војна. Апенинскиот Полуостров и вашиот поход кон него, е првиот чекор кон воспоставување на ВАСИЛЕОНДОН МАКЕДОНИЈА, на кој никој друг нема поголемо право од вас. И сега е време да се дејствува, кога римјаните страдаат од пресврт на среќата“.

(Полибиј, Истории, V, 101)

Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, желен повторно да ја обнови ВАСИЛЕОНДОН МАКЕДОНИЈА, веднаш се уверил од зборовите на Дeмeтриј од Фарос, потпишал мир со Ајтолон Лигата и почнал да планира поход против Рим.

Во зимата помеѓу 217 и 216 п.н.е., Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј им дал наредба на бродоградилиштата да изградат и вооружат флота од 100 бродови и почнал да ги обучува посадите, потфат што речиси ниту еден Македонски владетел досега не го извел многу време; оваа флота, главно составена од ''клапи'' - ''lembas'', ''клапа'' тоа беше античка илирска галија, мали чамци типични за илирите, никогаш не можела да да се спореди сo римската морнарица во директен судир (во секој случај римските галии се копија на картагренските, откако заробиле една картагенска галија ја коппирале многукратно), но во секој случај можела да ги транспортира војниците доколку римската флота била далеку.

Бродот под број 1 е т.н. ''клапа'' - античка илирска галија

Во меѓувреме, Македонски владетел презеде поход против против илирите на север, освојувајќи го регионот до долините што ги минуваат реките Апсaс и Генaс (денешен Шкумбини во Албанија) кои имал намера да ги користи како потпорни бази за да може брзо да испрати засилување, откако тој би се истоварил на Апенинскиот полуостров. На почетокот на летото, Македонски владетел верувал дека сега е дојдено време за десанд (истоварување) и затоа заповедал неговата флота да се собере во Аполонија; меѓутоа, додека македонската морнарица го обиколувала островот Сасено, Македонски владетел добил вест за пристигнувањето на римската флота и дал наредба да се повлече; реално, непријателската флота била составена од 10 бродови и давајќи наредба да се повлече, Македонски владетел ја изгубил најдобрата можност, како и дел од својата репутација. Понижен, но, не и скротен, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј испрати гласници да стапат во контакт со Ханибал со кого склучил договор за сојуз (215 п.н.е.) чии услови се на овој начин пријавени од Титo Ливиј:

„[...] Македонскиот владетелот василеос Филип, син на василеос Деметриoј ќе се истовари на Апенинскиот Полуостров со најголемата можна флота (се проценуваше дека може да опреми двесте бродови) и ќе направи пустош на брегот, водејќи ја војната сам по море и копно; на крајот на војната, цел Апенински Полуостров со Рим ќе им припаѓаше на Картагинците и на Ханибал, а на Ханибал ќе му останеше целиот плен; штом ќе се скроти Апенинскиот Полуостров, тие заедно ќе одат на Полуостровот на Ѕе и таму ќе војуваат против сите држави што сака владетелот на Македонија; а градовите на континентот и островите што се граничат со Македонија ќе бидат на василеос Филип, син на василеос Деметриoј и на Македонија“.

(Титo Ливиj, Ab Urbe condita, XXXIII, 33.)

Римјаните, сепак, дојдоа до сопственост на примерок од договорот и ги презедоа соодветните контрамерки, објавувајќи војна на Македонскиот владетел 214 п.н.е.: испратија флота да патролира во Македон Сеј и кога дознаа дека Македонскиот владетел го опсадил градот Аполонија испратилe 2.000 војници, а потоа и преторот Марко Валерио Левинo да им помогне на опколените.

Кованица од НИКАН (лево) АПОЛАJТО ВОJ ДОЈ (десно), нe ''Аполонија'' е евидентно е дека и ова име е преименувано

Македонска воена опрема

Шлем од времето на македонската фаланга

Македонски шлем од бронза, приватна колекција, најверојатно Турција

Шлем од македонската фаланга

Македонска воена опрема

Стилот на Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј

Македонскиот владетел, изненаден од ноќниот напад кај Аполонија, бил принуден на бегство, се засолнил во Македонија со речиси разоружана војска. Во следните години, Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј го продолжил својот поход во Илирија, освојувајќи неколку градови и упоришта додека римјаните почнале да плетеат дипломатска мрежа со различните градови држави од Полуостровот на Ѕе, за да го скротат Македонскиот владетел; набргу Ајтолон Лигата, Елис, Спарта, Мецанион, Скердилаид - владетелот на Тракија и Филетаирој ПРВИ од Бергаманон се приклучија во сојуз против василеос Филип, син на василеос Деметриoј. Раѓањето на оваа коалиција го означи крајот на ''Апенинските амбиции'' на Македонскиот владетел кој мораше истовремено да се соочи со Ајтолон Лигата, Бергаманон и Рим додека неговите Ахајски сојузници беа подложени на спартанската офанзива. Во секој случај, Македонскиот владетел, иако го изгубил островот Аиги (Егина) и дел од Фоќиjа, успеал двапати да ja победи Ајтолон Лигата кај Ламија, принудувајќи ги да се повлечат; Тогаш беа започнати мировните преговори, но обидот не успеа. Војната продолжи, секогаш неизвесна: Македонскиот владетел ги одби римските напади во Пјр (Епир), но претрпе напади од илирите додека заедничката римско-бергамонска флота продолжи да напредува и да ги освојува македонските островски поседи, практично опкружена од непријателите, Македонскиот владетел, сепак, успеа да реагира: всушност, откако дозна дека бергамонските трупи, стационирани во Опaс во Локрaда, се одвоиле од римскиот сојуз, тој решил да ги нападне, успевајќи да го принуди Филетаирој ПРВИ од Бергаманон (не Атал, евидентно го кријат името зошто го открива идентитетот на Македонецот, Филета ирој) да се повлече во неговите поседи.

Кованица од Филетаирој ПРВИ од Бергаманон

Во 206 п.н.е., Ајтолон Лигата, напуштени од Бергамаион и напуштени од римјаните кои ги повлекле најголемиот дел од своите сили за да ги концентрираат во Африка, потпишале мир со Македонскиот владетел; потоа, следната пролет, 35.000 римски војници, под раководство на конзулот Публиј Семпрониј Тудитан, се истовариле во Пјр (Епир) каде неуспешно се обиделе да освојат некои градови и да ja ''турнат'' Ајтолон Лигата против Македонскиот владетел. Во овој момент, без сојузници, но спречувајќи ја опасноста Македонскиот владетел да се истовари на Апенининскиот Полуостров за поддршка на Ханибал, римјаните презеле преговори со Македонскиот владетел кои завршиле со мирот на Феникс (Војника) со кој се потврдилo ''статус квото''.

Македонскиот василеос Филип, син на василеос Деметриoј освоил и неколку острови и места во Карија Ѕеника (Мало Азија) и Тракија.

Бела Ѕена држи штит во облик на огледало,...

Македонски артефакт од Карија според мечот може да се утврди дека е од времето на Mакедонскиот василеос Филип, син на василеос Деметриoј

Антиохoј (од Селејкoвата владетелска лоза) го освои Коеле - Асарија (Сирија) во она што е познато како Петта Асариска (Cириска) војна (202 - 195 година п.н.е) и по некои привремени пресврти, особено во Газа, нанесе тeжoк пораз на Птолeмaиoјските сили во Панион во 200 година п.н.е., во близина на седиштата на реката Јордан. Тој ги зазеде палестинските пoceди на eгипjаните, вклучувајќи го и клучното пристаниште Сидонион (Сидон).

По овие војни следувале поплски од Птолемаиовиот двор од Египет до Рим со молба за воена помош, за неправдата нанесена од Македонија и Селејкија, со што ги разгорувале апетитите на Рим.

Војна против Родион

Откако штотуку ги заврши непријателствата со Рим, Македонскиот владетел реши да ја прошири својата поморска контрола над Ага Сеј (Егејот) со потчинување на островскиот град држава Родион. За таа цел тој склучил сојуз со Спарта, Ајтолон Легата и два кјдонски (критски) града Иерапетра и Олoaс за да можат да испратат пиратски флоти против родионските бродови. Незадоволен со ова, тој склучил договор за сојуз со василеос Антиохoj ТРЕТИ од Селејкија, предлагајќи да го подели пленот од Птолемаојската држава меѓу себе: Египет и Кипар ќе одат кај василеос Антиохoj ТРЕТИ од Селејкија, Македонскиот владетел ќе ги преземе Кjрaна, Кјкладеја (кјкладејските острови) и Ксенија. Откако ја доби оваа поддршка, Македонскиот владетел ги опколи и ги освои градовите Лјсимахија и Халкидон (отуѓувајќи ја согласноста на Ајтолон Легата кои беа сојузници со овие градови), продолжи до островот Xиос, кој беше ограбен, а неговите жители продадени како робови и на враќање, ја имаше истата судбина островот Ѕе (Тасос), иако тој се предаде.

Кованица од островот Xиос

Кованица од островот Самион

Кованица од Бергаманон

Кованица од Кjзи

Веднаш потоа, Македонскиот владетел во согласност со договорот пропишан со василеос Антиохoj ТРЕТИ од Селејкија, ги нападнал египетските поседи, ја зазел флотата стационирана на остовот Самион, а потоа тргнал кон Xиос: родионците, сепак, се здружиле со Државата на Бергамаион, Пј и Кjзи и испратиле кон островот Xиос една моќна флота за помош што што го опседуваше бројно супериорната Mакедонска флота, Македонскиот владетел реши да го прифати судирот, но битката беше целосна катастрофа. Откако изгубил 50% од морнарицата, Македонскиот владетел решил да се обиде да изврши копнен напад на Бергамаион: напредувал до Маѕеија и ги ограбил местата, но не можел да го стави под осада главниот град Бергама, потоа, Македонскиот владетел напредувал во Карија каде што ги освоил градовите Принас, Иас, Варгјлинтон, Ѕермaс и градот Кратос, некогашна родионскa териториja. Додека Македонскиот владетел бил зафатен во Карија, пиратски бродови ja нападнале Акарнанија, сојузници на Македонија, поттикнувајќи го Македонскиот владетел да испрати казнена експедиција против Аѕена, Македонците и нивните сојузници го нападнале и го ограбиле мaлиoт Полуостров Аѕеника стигнувајќи до Академијата во Аѕена и напредувалe до ѕидините на Аѕена, каде што римските амбасадори во градот им дале ултиматум да се повлечат, доколку не сакале Рим да интервенира.

По судирите кај Аѕена, Македонскиот владетел решил да го освои Полуостровот Карон Ѕеон (т.н. ''керонесот''), египетска територија, која паднала без прекумерен отпор; во овој момент Македонскиот владетел го ставил под опсада градот Абидaс, кој по силен отпор решил да се предаде. Во Абидaс, Македонскиот владетел бил информиран за ултиматум од Римскиот Сенат кој барал од него веднаш да ги прекине непријателствата против Карон Ѕеон и да го стави своето однесување под арбитража и конечно да не се меша во териториите на Птолемaиојите. Македонскиот владетел повторно ја нападнал Аѕена, Рим решил да му објави војна на Македонскиот владетел кој во овој момент го завршил конфликтот со Родион и се повлекол во својата татковина Македонија.

Војната во Ага Сеј (Егејско Море) 205 - 200 п.н.е

Jа водел Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, Ајтолонската Лега, неколку кјдонски градови (вклучувајќи ги Олоaс и Иерапетра) и спартанските пирати против силите на островот Родион, а подоцна и Филетаирој ПРВИ од Бергамаион, Пј, Кјзи, Аѕена и Кноси од островот Кјдон.

Кованица од островот Кјдон (не Крт)

Кованица од Кноси (не Кносос), островот Кјдон (не Крт)

Кованица од евидентно ''македонизирани'', островот Кјдон (не Крт)

Кованица од КЈЗИ КАНОН

Кованица од Пј (не Вјзантион, кој подоцна постанал римска колонија)

Македонците штотуку ја завршиле Првата Македонско-римска војна и Македонскиот владетел, гледајќи шанса да го освои островот Родион, склучил сојуз со ајтолонските и спартанските пирати, кои почнале да ги напаѓаат бродовите на Родион. Македонскиот василеос, исто така, склучил сојуз со неколку важни градови од островот Кјдон, како што се Иерапетра и Олоaс. Со оглед на тоа што флотата и економијата на Родион страдаат од пиратски напади, Македонскиот владетел верувал дека е при рака можност да се уништи Родион; за да ја постигне својата цел, тој склучил сојуз со василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија, против Птолемаиој ПЕТТИ од Египет (владетелите на Селејкија и Египет имале Македонско потекло).

Птолeмаиој ПЕТТИ од Египет Богомо Дивеј (Е ПИ ФАН - верзија за данајците) - на тој боговите што му се восxитуваат

Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј почна да ги напаѓа земјите на Птолeмаиој (кој тогаш бил дете 5-6 години) и сојузниците на Родион во Тракија и Мраморното Море. Во 202 п.н.е Родион и неговите сојузници (Бергамаион, Пј и Кјзи) ги обединија своите флоти и го поразија Македонскиот владетел во битката кај Хиос; само неколку месеци подоцна, сепак, флотата на Македонскиот владетел ги порази родионците кај Ладе. Додека Македонскиот владетел ја ограбувал територијата на Бергамаион и ги напаѓал градовите во Карија, Филетаирој ПРВИ од Бергамаион отишол во Аѕена за да се обиде да направи пренасочување. Успеал да склучи сојуз со аѕајците, кои веднаш им објавиле војна на Македонијa. Македонскиот василеос не можел да остане неактивен, па со својата флота и со малку пешадија ја нападнал Аѕена; римјаните, сепак, му дале ултиматум да се повлече, заканувајќи му се дека ќе го нападнат. Откако бил поразен од флотите на Родион и Бергамаион, Македонскиот владетел се повлекол, но, не пред да го нападне градот Абидaс, кај Илеспонт: тој паднал по долга опсада и повеќето од неговите жители извршиле самоубиство. Македонскиот владетел го отфрлил римскиот ултиматум да престане да ги напаѓа градовите држави, заради што римјаните и објавиле војна на Македонија. Ова ги остави кајдонските градови без сојузници, а најголемиот од нив, Кноси, застана на страната на Роион. Соочени со оваа комбинација, Иерапетра и Олоaс се предале и биле принудени да потпишат договор поволен за Родион и Кноси.

Позадина

Во 205 п.н.е Првата Македонско-римска војна заврши со потпишувањето во Војника (Феникс) на мир, според кој на Македонците не им беше дозволено да се прошират на запад. Меѓутоа, Рим, во тоа време, бил во војна со Картагина, па Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј се надевал дека ќе ја искористи оваа предност за да ја преземе контролата врз Агасејскиот (егејскиот) свет: знаел дека неговите амбиции ќе бидат помогнати со сојуз со островот Кјдон. Откако го уништи Бергамаион и склучи сојуз со Ајтолон Легата, Македонскиот владетел сега имаше само еден важен противник: Родион, островска држава која доминираше во југоисточното Кјдонско (Средоземно) Море економски и воено; формално бил сојузник на Македонија, но и сојузник на неговиот непријател, Рим.

Пиратерија и војна ''Мирот од Војника (Феникс)'' му забранил на Македонскиот владетел, како и да освојува кон запад во Илирија или Македонско (Јадранско) Море, па Македонскиот василеос го свртел своето внимание кон исток кон Ага Сеј (Егејското Море), каде што почнал да гради голема флота.

Пиратерија против Родион

Македонскиот владетел виде два начинa да ја поткопа доминацијата на Родион на морето: пиратерија и војна. Решил да ги употреби двата методи: ги охрабрил своите сојузници да започнат пиратски напади врз родионските бродови, а истовремено ги убедил кјдонците (кои долго време биле вклучени во пиратеријата), ајтолонците (припаднците на Ајтолон Легата варираат) и спартанците да учествуваат во пиратеријата. Пиратите, на кои им бил ветен големиот плен од заробените родионски садови, масовно се насобрале. Тој го испратил ајтолонскиот пират Дикеарх на голем напад преку Ага Сеј, при што ги ограбил кјкладејските острови и териториите на Родион. Кон крајот на 205 година п.н.е. Родион бил значително ослабен од овие упади, па Македонскиот владетел решил да продолжи со вториот дел од својот план: директна воена конфронтација. Тој ги убедил градовите Иерапетра и Олоaс и другите градови во источен Кјдон да му објават војна на Родион. Родион, откако ја добил објавата за војна, најпрвин побарал помош од Римската Република; римјаните, сепак, не сакаа да водат друга војна, штотуку ја завршија ''Втората пунска'' војна, па дури и римскиот сенат не беше во можност да влијае на уморните жители на градот, дури и откако Бергамаион, Кjзи и Пј им се придружија на жителите на Родион.

Македонскиот владетел во Тракија

Во овој момент, Македонскиот владетел дополнително го испровоцира Родион, заробувајќи ги и срамнувајќи ги со земја Kиос и Мирлеа, градови држави на брегот на Мраморното Море. Македонскиот владетел потоа му ги предал овие градови на својот зет, владетелот на Виѕенија, Пројсиој ПРВИ, кој ги обновил и ги преименувал градовите во „Прojси“ (во негова чест) и „Апамеа“ (во чест на неговата сопруга); во замена за овие градови, Пројсиој вети дека ќе продолжи да ја шири неговата држава за сметка на Бергамаион, со кој веќе се бореше до неколку години претходно.

Кованици од Пројсиој ПРВИ (македонски зет) и Пројсиој ВТОРИ, да се увериме за точното име

Меѓутоа, нападот врз овие градови ги налутил од Ајтолон Лeгата, бидејќи и двата градови гржави биле членови на од Ајтолон Лeгата; Сојузот меѓу Ајтолон Лeгата и Македонија се одржувал само поради стравот што Македонскиот владетел го разбудил кај Ајтолон Лeгата и овој инцидент ги влошил нивните и онака кревки односи. Македонскиот владетел потоа ги нападнал и ги освоил градовите Лjсимахија и Халкидон, исто така членови на Ајтолон Лeгата, принудувајќи ги да го прекинат сојузот со Ајтолон Лeгата . На пат кон дома, флотата на Македонскиот владетел запрела на островот Ѕе, во близина на брегот на Ага Сеј.

Кованица од ЅЕ АС И ОН (не Тасос)

Македонскиот војсководец Метродор отишол во истоимената престолнина на островот за да се сретне со претставниците од градот и делегатите рекле дека ќе го предадат градот на Македонците само под услов да не добијат гарнизон, да не плаќаат данок, да не мораат да даваат придонес војници во Mакедонската армија и да продолжaт да ги користи сопствените закони. Метродор одговорил дека Македонскиот василеос ги прифатил условите и жителите на островот на Ѕе и им ги отвориле портите на Македонците. Меѓутоа, кога влегол во ѕидините, Македонскиот василеос им наредил на своите војници да ги поробат сите граѓани, кои потоа биле продадени далеку во странство и да го ограбат градот.

Кованица од ЅЕ АС И ОН (не Тасос), долги векови, островот живеел изолиран во мир

Македонскиот василеос потоа склучил договор со василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија, надевајќи се дека ќе ја подели со него земјата што ја држеше Птолемаиојскотo владетелство управувано од младиот василеос и фараон Птолeмаиој ПЕТТИ од Египет - Богомо Дивеј. Македонскиот владетел се согласил да му помогне на Антиохој ТРЕТИ да ги заземе Египет и островот Кипар, додека Антиохој ТРЕТИ ветил да му помогне на Македонскиот владетел да ја преземе контролата над Кjрaна, Кјкладеја (група на острови) и Ксенија. Откако бил склучен овој договор, војската на Македонскиот василеос ги нападнала териториите на Птолeмаиој во Тракија. Тогаш Mакедонската флота се упати кон југ и го зазеде островот Самион, заробувајќи ја египетската флота стационирана таму; по што сврте кон север, одејќи да го опсади островот Хиос. Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј планирал да ги користи северните агасејски острови како бази за напад на Родион, но, опсадата на Хиос не се одвивала според планот: здружените флоти на Бергаманон, Родион и нивните нови сојузници, Кjзи и Пј, успешно ја блокирале Македонската флота. Македонскиот владетел, не гледајќи други опции, решил да ризикува, судирајќи се во битка со Родион и другите.

 

Битката кај Хиос (201 п.н.е.)

Македонската флота, составена од околу 200 бродови, била двојно поголема од сојузничката. Битката започна кога Филетаирој ПРВИ од Бергамаион, кој командуваше со левото крило, напредуваше против Mакедонското десно крило, додека неговото десно крило, неговиот сојузник, командуван од адмиралот Теофилaс, го нападна Mакедонското лево крило. Непријателите на Македонија ја добија предноста на нивното лево крило и го уништија адмиралскиот брод на Македонскиот владетел; Адмиралот на Македонскиот владетел, Демократ (Де мо к' ра 'т) бил убиен во борба. Во меѓувреме, на сојузничкото десно крило, Македонците ги туркаа родионците назад. Теофилaс (како ''Те'' o ''Фи'' најсилнит и ''ИЛ'' најсветлиот јас, името изгледа странско но, не е), борејќи се на адмиралскиот брод, добил три смртни рани, но успеал да ги собере своите луѓе и да ги победи Македонците.

Македонски артефакт

На сојузничкото лево крило Филетаирој ПРВИ од Бергамаион видел еден од неговите бродови потонати од Македонците и оној до него во опасност, па решил да им помогне со два ''квадриреми - четиривеслачи'' и неговиот предводник; Македонскиот василеос, чиј брод не бил вклучен во борбите до тој момент, сепак видел дека Филетаирој ПРВИ од Бергамаион малку се оддалечил од неговата флота и отишол да го нападне со четириреми и три хемиолии. Филетаирој ПРВИ од Бергамаион, гледајќи го Македонскиот владетел како се приближува, преплашен побегнал и бил принуден да ги насука своите бродови. Во заглавувањето тој расфрлал кованици, виолетови наметки и други прекрасни предмети на палубата на својот брод и побегнал кон градот Еритре. Кога Македонците стигнале до брегот, застанале да го соберат својот плен, додека Македонскиот владетел, мислејќи дека Филетаирој ПРВИ од Бергамаион умрел во потера, почнал да го влече предводникот на Бергамаион од длабочината.

Македонски артефакт

Ситуацијата на десното крило на сојузниците, во меѓувреме, се променила, а Македонците биле принудени да престанат со борбите и да се повлечат, оставајќи им на родионците можност да ги влечат своите оштетени бродови во пристаништето Хиос. Левата и десната страна на сојузниците исто така ја подобрија својата позиција, принудувајќи ги Македонците да се повлечат и потоа непречено да се вратат на Хиос.

Македонски артефакт

Битката била скапа за Македонскиот владетел, кој изгубил 99 бродови (92 уништени и 7 заробени); што се однесува до сојузниците, Бергамаион изгубил 5 бродови (3 уништени, 2 заробени), Родион само 3 (сите уништени). За време на битката Македонците изгубиле и 6.000 веслачи и 3.000 морнари, додека 2.000 војници биле заробени; Загубите на сојузниците биле значително помали: само 70 Бергамаион и 60 родионци биле убиени, додека 600 војници биле заробени.

Битката кај Ладе 201 п.н.е

По оваа Битката кај Хиос адмиралите на Родион, решиле да го напуштат Хиос и да отпловат дома; на враќање, адмиралот Теофилaс умрел од раните на Хиос, но пред да умре го назначил Клеонеoј за свој наследник.

Додека родионската флота пловела во теснецот помеѓу островот Ладе и градот Миласион на брегот на Ксенија - Ѕеника (Мала Азија) флотата на Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј ги нападнала, поразувајќи ја и принудувајќи ја да се повлече кон Родион. Миласионците биле импресионирани од победата и му испратиле венци на Македонскиот владетл кога тој влегол на територијата на Миласион.

 

Кованица од Миласион

 

Походот во Ѕеника (Мала Азија)

Македонскиот василеос во Бергаманон

Владетелот Филетаирој ПРВИ од Бергаманон, пред да подготви поход против флотата на Македонскиот василеос во Ага Сеј (Егејското Море), ги зајакнал ѕидините на неговиот главен град Бергама, подготвувајќи се за опсада: со оваа и со други мерки на претпазливост тој се надевал да го спречи Македонскиот василеос да му нанесе премногу штета на неговата држава.

Бергама цртеж

Потоа градот преименуван во БЕРГАМАНОН, станал административен центар на ''Државата на Бергаманон'', со почит кон василеос Александар Македонски, но нé и кон владетелите кон Македонија, кои не биле во крвна врска со василеос Александар Македонски, биле во непријателски односи, одбивале да се потчинат на узурпаторите на Македонскиот престол.

Кованица од Филетаирој ПРВИ од Бергаманон

Кога Македонскиот владетл решавајќи да го нападне Бергама, пристигнал пред градот со својата војска, видел дека има малку стражари и испратил свои стрелци против него, но тие биле лесно одбиени. Откако уништил некои храмови, вклучувајќи го храмот на Афродита и светилиштето на Ѕена Никеjа (Ѕена победничка, ќерката на Ѕе), Македонскиот василеос, гледајќи дека градските ѕидини се премногу силни, се повлекол. Откако ја освоиле Тијатaра, Македонците напредувале да ја ограбат рамнината на Ѕева, но пленот се покажал помалку плоден од очекуваното; не не заработил многу.

Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј во Варгјлинтон

Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, разочаран од пленот добиен во Маѕеја, тргна кон југ и ги ограби градовите vo во Карија. За почеток, тој го нападнал градот Принас, чии жители на почетокот храбро се спротивставиле; Меѓутоа, кога Македонскиот владетел, вооружен со својата артилерија, им испратил амбасадор да ги извести дека ако не го напуштат градот сите ќе бидат убиени, тие решиле да си заминат. Меѓутоа, во оваа фаза од кампањата, на војската на Македонскиот владетел и недостигаше храна; затоа Македонскиот владетел, кога го зазеде градот Миунте, им го даде на магнатонците во замена за храна, a бидејќи Магнатон немаше жито, Македонскиот василеос побара доволно смокви за да ја нахрани целата своја војска. Македонскиот василеос потоа брзо ги освоил градовите: Иас, Варгјлинтон, Ѕерaмaс и Ведeса; конечно во негови раце паднал и Кратос - К ра т ос - ''како Ра Т ос '' (не Кауно), кој претходно бил контролиран од Роион.

Кованица од Кратос (К ра т ос - Како Ра и Т). Магнатон и Кратос најверојатно биле Пајонски колонии

Кованица од ИАС, грците се ужас, ги смениле сите имиња на античките Македонски колонии

Кованица од МАГНАТОН (не Магнезија), грците се ужас, ги смениле сите имиња на античките Македонски колонии во Ѕеника (Мало Азија)

Кованица од МАГНАТОН (не Магнезија), грците се ужас, ги смениле сите имиња на античките Македонски колонии во Ѕеника (Мало Азија)

Кованица од ВАРГЈЛИНТОН (не Баргалија), грците се ужас, ги смениле сите имиња на античките Македонски колонии во Ѕеника (Мало Азија)

Кованица од ВАРГЈЛИНТОН (не Варгалија), грците се ужас, ги смениле сите имиња на античките Македонски колонии во Ѕеника (Мало Азија)

Додека флотата на Македонскиот владетел презимуваше во Варгјлинтон, флотите на Родион и Бергамаион ја блокираа во пристаништето.

Античко пристаниште - фантазија

Македонската ситуација била толку сериозна што тие требало да попуштат, но Македонскиот владетел успеал да го измами својот излез. Тој испрати египетски дезертер кај непријателите да каже дека се подготвува да ги нападне сојузниците следниот ден; Штом ја слушнале веста, Филетаирој ПРВИ од Бергамаион и жителите на Родион почнале да ја подготвуваат флотата за претстојниот напад, додека Македонскиот владетел, искористувајќи ја збунетоста, ја извлекол флотата во ноќта, оставајќи бројни огнови запалени за да направат да луѓето веруваат дека сè уште биле во пристаништето.

Прв напад на Аѕена (''атхина'' е подоцнежно име)

Додека Македонскиот владетел бил вклучен во походот во Ага Сеј, неговите aкарaниски сојузници биле вклучени во војна против Аѕена, која избувнала поради убиството на двајца aкарниски спортисти од страна на аѕајците: акаранците се пожалиле на Македонскиот владетел за оваа провокација и тој решил да испрати сили, командувани од Никанор Слон (с л он - со Ил тој), да им помогне во нивниот напад на малиот полуостров Аѕеника (победатa на Аѕе, Атxика е подоцнежно име). Македонците и нивните сојузници го нападнале и ограбиле малиот полуостров Аѕеника стигнувајќи до Академијата во Аѕена, каде што римските амбасадори во градот им дале ултиматум да се повлечат, доколку не сакале Рим да интервенира.

Штом го напуштил ВАРГЈЛИНТОН (не Баргалија), Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, наредил флотата да тргне кон Аѕена: Mакедонската флота влегла во Пиреја и заробила четири аѕајски бродови; сепак, тие биле следени од сојузничката флота, со седиште во Аиги (не Егина), која ги поразила додека се повлекувале, при што ги повратиле запленетите аѕајски бродови. aѕајците биле толку задоволни од спасоносната победа што ги замениле двете Mакедонски фамилии/племиња, Деметриас и Антигонидac, со фамилијата/племето Филетаирој од Бергамаион, во чест на Филетаирој. Набргу потоа сојузниците го убедиле аѕајското собрание да им се придружи против Македонците.

Кованица од островот Аиги (не Егина)

Бергамаионската флота се вратила во својата база во Аиги, а родионците повторно освоиле многу кjкладејски острови во Ага Сеј, освен Андро, Паро и Китнaс. Македонскиот владетел го испратил својот војсководец, Филоклaе (Фи ло к лa е - најсилниот најсветлиот како Ил), од островот Ејвоја, со 2.000 пешадија и 200 коњаници, наредувајќи му да ја заземе Аѕена; тој, сепак, не успеал, ограничувајќи се на ограбување на околните села.

Римска интервенција

Во меѓувреме, сојузничките делегации отидоа во Рим за да се појават пред Сенатот. Кога им беше дадена можност да се појават пред публиката, тие го известија Сенатот за договорот меѓу Македонскиот владетел и владетелот на Селејкија, жалејќи се на нападите на Македонскиот владетел; како одговор, римјаните испратиле тројца амбасадори во Египет, Маркус Аемилиус Лепид, Гај Клавдиј Нерон и Публиј Семпрониј Тудитанус, со наредба да одат на островот Родион, откако ќе разговараат со Птолемаиој - египетскиот владетел. Додека тоа се случувало, Македонскиот владетел ги нападнал и ги окупирал градовите Ма Арон, Кипсела, Дорискaс, Ѕераум и Eнас, кои му припаѓале на Птолемаиој египетскиот владетел. Македонскиот владетел ги нападнал и исто така ги окупирал градовите од Полуостровот Карон Ѕеон (Илеспонт): Елеaс, Алопеконaс, Галиполи и Мадито.

Опсада на Абидaс

Македонскиот владетел потоа се спуштил кон градот Абидaс (Карон Ѕеон), кој бил град држава сојузник на Родион и Бергамаион. Македонскиот владетел ја започнал опсадата со блокада на градот по копно и море, за да ги запре обидите за зајакнување или снабдување на градот; жителите на градот, полни со самодоверба, погодија некои од Македонските опсадни машини со своите катапулти, додека некои од другите опсадни уреди на Македонците беа запалени од бранителите;, нo на крајот Македонците успеаја да го урнат надворешниот ѕид.

Ситуацијата за бранителите значително се влоши, па решија да испратат двајца од нивните најважни граѓани кај Македонскиот владетел како преговарачи; појавувајќи се пред Македонскиот владетел, овие луѓе му понудиле да му го предадат градот, под услов на сојузничките гарнизони (Родион и Бергамаион) и на граѓаните да им биде дозволено да го напуштат градот со облеката што ја носат и дозвола да одат каде било. Македонскиот владетел одговорил дека треба:

„безусловно да се предадат или да се борат како мажи“;

, амбасадорите, го пренесле овој одговор до градот. Откако ги информираа, градските водачи свикаа собрание за да го одредат нивниот начин на дејствување: тие решија да ги ослободат сите робови за да ја обезбедат нивната лојалност, да ги сместат сите деца и нивните медицински сестри во училиштео и да ги доведат сите жени во храмот на Артемида; тие исто така побарале да го стават целото злато, сребро и скапоцена облека во бродовите на жителите на Родион и Кjзи. За извршување на овие должности беа избрани 50 старешини и луѓе од доверба, а сите граѓани се заколнаа.

Полибиј пишува:

„[...] Штом внатрешниот ѕид ќе се урне, ќе ги убијат децата и жените, ќе ги запалат бродовите споменати погоре и според дадените заклетви, ќе ги фрлаат среброто и златото во морето.»

Откако ја кажаа заклетвата, ги доведоа свештениците и сите се заколнаа дека ќе го победат непријателот или ќе загинат обидувајќи се. Кога паднал внатрешниот ѕид, луѓето, верни на своето ветување, скокнале од урнатините и се бореле со голема храброст, принудувајќи го Македонскиот владетел да ги испрати своите најсилни трупи напред кон линијата на фронтот. Како што падна ноќта, Македонците се повлекоа во логорот. Меѓутоа, таа ноќ жителите решиле да ги спасат жените и децата; затоа, во мугрите, тие испратија неколку свештеници и свештенички со венец кај Македонците, отстапувајќи му го градот на Македонскиот владетел.

Во меѓувреме, Филетаирој од Бергаманон запловил по Ага Сеј кон Тенедaс. Најмладиот од римските амбасадори, Маркус Аемилиус Лепид, слушнал за опсадата на Абидaс додека бил на Родион, па отишол таму да го најде Македонскиот владетел; кога го сретнал надвор од градот, го известил за волјата на Сенатот.

Полибиј пишува:

„Сенатот одлучи да му нареди да не се бори со ниедeн град држава, да не се меша во владенијата на Птоламаиој од Египет и да го поднесе на арбитража она што го направи во Бергамaион и Родион; ако го направеше тоа, можеше да сe постигне мир, но ако одбиеше да се покори, веднаш ќе имаше војна со Рим. Кога Филип се побуни, обидувајќи се да докаже дека родионците први го нападнале, Марко го прекина, велејќи:

„Но, што е со аѕајците? И жителите на островот Xиос? И жителите на Абидaс во тоа време? Некој од нив? дали те нападнаа прво?

“ Владетелот, обидувајќи се да одговори, рече:

Ја простувам навредливата гордост на твоите начини од три причини:

- прво, затоа што си млад човек и неискусен во работата;

- второ, затоа што си најзгодниот човек на твоето време (ова беше точно); и

- трето, затоа што си римјанин.

Но, што се однесува до мене, моето прво барање до римјаните, е да не ги прекршуваат договорите или да се борат против мене; но ако го сторат тоа, ќе морам да се бранам со сета моја храброст, апелирајќи до боговите да ја бранат мојата кауза.“

Додека Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј шетал низ Абидaс, видел луѓе како се убиваат себеси и нивните семејства со прободување, палење, бесење и скокање во бунари или од покриви. Македонскиот владетел бил изненаден кога го видел тоа и објавил декрет со кој давал „милост од три дена за оние кои сакале да се обесат или прободат со нож“.

Жителите на Абидос, сеќавајќи се на првобитната уредба, решиле да се убијат за да ги почитуваат тие кои веќе беа загинати во борбите: освен оние во синџири, секое семејство побрза да умре.

Македонска воена опрема

 

Втор напад на Аѕена

Тогаш Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј нареди повторно да се нападне Аѕена; неговата војска не успеала да ги заземе ниту Аѕена ниту Елисида (градот држава Елис на Полуостровот на ЅЕ), но го подложил Полуостровот Аѕеника на најлошиот напад што го виделе жителите од персиските војни. Како одговор, римјаните му објавиле војна на Македонскиот владетел и ги нападнале неговите територии во Илирија, Македонскиот владетел бил принуден да го напошти походот против Родион и Бергамаион за да им се спротивстави на римјаните. Така започна Втората Македонско-римска војна. По повлекувањето на Македонскиот владетел, жителите на Родион можеле слободно да ги нападнат Олоaс, Иерапетра и другите кјдонски градови. Кноси, гледајќи дека Родион ќе победи, му се придружил на Родион, надевајќи се дека ќе добие превласт на островот; во следните месеци разни градови во центарот на островот го следеле примерот. Сега под напад на два фронта, Иерапетра се предаде.

Заклучок

Според договорот потпишан на крајот на војната, Иерапетра се согласи да ги прекине сите односи и сојузи со странските сили и да ги стави сите свои пристаништа и бази на располагање на Роион. Олоaс, уништен, исто така мораше да ја прифати превласт на Родион. Родион на крајот добил контрола над поголемиот дел од источен Кјдон. Понатаму, крајот на војната им овозможи на жителите на Родион да им помогнат на своите сојузници во Втората Македонско-римска војна. Војната немаше посебни краткорочни ефекти врз остатокот од Кјдон: по завршувањето на конфликтот, пиратите и платениците продолжија да ги извршуваат своите стари окупации. Три години подоцна, по битката кај Кјноскефале, за време на Втората Македонско-римска војна, кјдонските платеници стрелци се бореле и за римјаните и за Македонците. Војната беше скапа за Македонскиот владетел и Македонците, кои ја изгубија флота изградена за три години и пред сè, нивните сојузници, Ајтолон и Ахајската Лега, кои преминаа на страната на римјаните. Веднаш по војната, варваро-илирското племе дардани неуспешно се обидело да ја пробие северната граница на Македонија; во 197 година, сепак, Македонскиот владетел бил поразен од Римјаните во битката кај Кјноскефале и принуден да се предаде. Овој пораз го чинеше Македонскиот владетел најголемиот дел од неговата територија надвор од Македонија и дури 1.000 таланти сребро, платени на римјаните. Жителите на Родион ја вратиле контролата над Кјкаладеја (островите) и ја потврдиле својата поморска надмоќ над Ага Сеј; поседувањето на источен Кјдон им овозможило да истребат голем дел од пиратеријата надвор од таа област, но пиратски напади продолжиле, што довело до Втората Кјдонска војна. Владетелот Филетаирој ПРВИ од Бергамаион умрел во 197 година и бил наследен од неговиот син Еjменoj 2-ри, кој ја продолжил антимакедонската политика на неговиот татко; Меѓутоа, во меѓувреме, откако добил неколку острови во Ага Сеј (Егејското Море) кои претходно и припаѓале на Македонија, тој излегол од војната и продолжил да освојува и да ја проширува неговата држава Бергамаион, чија моќ била споредлива само со онаа на василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија.

Војна против Рим

Во 199 година п.н.е., конзулот Публиј Сулпициус Галба Максимус се истоварил во близина на Аполонија и откако ја доби поддршката од неколку илирски водачи, измарширал во северен Пјр каде Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј реши да води битка: кај Октофил, римјаните преовладувале, но во секој случај походот бил проследен со мали престрелки со неколку загуби и без одредени исходи. По неколку месеци застој, Ајтолон Легата им се придружиле на римјаните и напредувале кон Ѕецалија, додека дарданците ја нападнале Македонија од север; Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, решил да се отргне од Сулплиѕеoј, се повлекол во Македонија каде што испратил војска, предводена од војсководецот Ѕегора, против дарданците, додека тој самиот ја презел командата на вториот дел и ги контранападнал Ајтолон Легата: Македонскиот војсководец Ѕегора ги поразил илирите, додека Македонскиот владетел ги изненадил. Ајтолон Легата ја уништиле својата војска без римските трупи да можат да му помогнат на својот сојузник. Следната година, додека новиот конзул, Публиј Вилиус Тапулус, беше зафатен со бунт на сопствените трупи, Македонскиот владетел реши да ја продолжи својата офанзива против Ајтолон Легата и го опседна градот Таумаки во Ѕецалија, но, бидејќи не постигна успех, тој се повлекол во Македонија за да презими.

Пролетта, конзулот Тапуло се обидел да изврши офанзива против Македонскиот владетел преку преминот на Антигонеја, но Македонскиот владетел го спречил и успешно го одбил римскиот напад; бидејќи мандатот веќе бил истечен, конзулот решил да се врати во Рим и бил заменет од Титo Куинциo Фламиниo.

Кованица од римскиот конзул Титo Куинциo Фламиниo

По пристигнувањето на Фламиниo, Македонскиот владетел се обидел со преговарачката карта, но бидејќи конзулот побарал Македонскиот владетел да го напушти Полуостровот на Ѕе, вклучително и Ѕецалија, македонска територија со векови, Македонскиот владетел ги прекинал преговорите и конфликтот продолжил. Кратко време подоцна, Фламиниo, откако дознал за втор планински премин без одбрана, испратил одред војници кои, заобиколувајќи ги македонските позиции, ги изненадиле до точка што го натерале Македонскиот владетел да ги напушти позициите кај Антигонеја и да се повлече во Ѕецалија. Во овој момент, театарот на војната се преселил во Ѕецалија каде Фламиниo го освоил и уништил градот Фалорија, а потоа напредувал во Фоќиjа додека неколку градови од Ахајската Лeга, дотогашен Македонски сојузник, решиле да застанат на страната на римјаните. Македонскиот владетел тогаш реши да ги продолжи преговорите и учествуваше на конгресот одржан во Никеја, во Локрa, каде што постигна двомесечно примирје и можност за испраќање амбасадори во Сенатот за продолжување на преговорите, со обврска на воено повлекување од градовите држави од Полуостровот на Ѕе, владееше и со Фоќиjа и Локра. Сенатот го принудил Македонскиот владетел да ги напушти тврдините во Полуостровот на Ѕе и Македонскиот василеос, иако свесен за својата бројна инфериорност, склучил сојуз со Навиоj, владетелот на Спарта и одлучил сепак да се потпре на оружјето (сепак ''спартанецот'' го излажал Македонскиот владетел, дури и пратил помош на римјаните и испратил 600 кјдонски платеници да ја поддржат римската војска). Во пролетта 197 година п.н.е., Фламиниo, зајакнат од од Ахајската Лeга и Легата Ајтолон, напредувал до Ѕермополе, а потоа до Ферае, каде што неговата коњаница ја поразила Македонскaтa. Судбината на Македонскиот владетел била целосно запечатена кај Кјноскефале, во близина на Фарсал, каде што некои ридови во форма на кучешки глави му го даваат името на местото (ова е измислено), во антиката се е сврзано со светлината и силата, Фарсал - Ф ар с ал - Ф (најсилнот) Ар, со Ил (најсветлиот).

Поголемата флексибилност на римската легија се покажа одлучувачка против Mакедонска фаланга и штом римјаните се најдоа со своите кратки мечеви среде непријателската војска, веќе немаше никакви шанси за Македонците: Македонскиот владетел загуби меѓу 8000 и 10000 луѓе и 5000 други беа заробени. Македонскиот василеос морал повторно да ги побара од римскиот конзул Фламиниo условите за предавање, овојпат прифаќајќи го напуштањето на од Полуостровот на Ѕе, намалувањето на војската и предавањето на неговиот син Дeмeтриoј како заложник; Македонскиот владетел, за да не го загуби престолот, прифати.

Втората Mакедонско - римска војна

Откако римскиот конзул Скипио Африканус го поразил Ханибал кај битката кај Ѕема (Зама), Рим веќе станал господар на Кјдонско море (Средоземјето), па така се спремале за реванш со Македонија. Македонија пак значително зајакната и проширена особено кај Ага Сеј (Егејот) и Илеспонт.

Така Македонија првин била нападната од Западот, но македонската фаланга  успешно го одбила нападот. Потоа римјаните заедно со сојузниците од Ахајската Лега како и други, маршираат од територијата на Ајтолон Легата (Етолија) сé до Ѕецалија, каде што дошло до решавачка битка кај Кјноскефалае, каде што Македонците биле поразени, а со самото тоа Македонија била принудена на отстапи од својата флота, војската да ја намали на 5000 луѓе, но најболно нa Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј мy било тоа што бил принудени, да се откажат од превласт на  градовите држави на Полуостровот на Ѕе. 

МАКЕДОНИЈА 197 ПНЕ И ПОЛИТИЧКИТЕ ОДНОСИ

БИТКАТА НА КЈНОСКЕФАЛАЕ

Битката на Кјноскефалае се случила во јуни 197 година п.н.е. во јужна Ѕецалија помеѓу Македонската фаланга заедно со Македонските сојузници и римската легија заедно со римските сојузници. 
Mакедонците предводени од Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, а римјаните од pимскиот конзул Тито Kуинцио Фламинио - ''Tito Quinzio Flaminio''.

Вистината е таа, Аѕeна, како влијателен член на Лигата Ахаја го повикала Рим, а тоа на римјаните им испаднало многу комодно, против Македонија. Лeгата Ахаја (Лeгата Ахаја предводена од Аѕaна) и Лeгата Ајтолон (предводена од Фоќис - фоќијците) им се придружија на Рим против Македонија.

Римскиот конзул Тито Фламиниo со своите сојузници од Легата Ајтолон билe сместени во Ѕева и марширалe накај Ферае во потрага на Македонската фаланга предводена од Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј. Македонскиот владетел тогаш бил во Лариса, кога Тито Фламиниo започнал марш кон Лариса со околу 32.500 до 23.400 војници под негова команда, потоа војници од Легата Ајтолон, пешадија од Аѕaманиа (Атхаманиа) - Легата Ахаја, платеници стрелци од Кјдон (Крт), слонови и коњaница од Африка од владетелот Масиниса од Нумидиjа (тогашна земја близу Картагена во внатрешноста на африканскиот континент).
Македонскиот владетел предводел тешка пешадија на број околу 16.000 во фалангиска формација, 2000 пелтасти, 5.500 пешадија од Илирија, Тракија, островот Кјдон (Крт), сојузници од Карија - Ѕеника (Мало Азија), Ксенија - Ѕеника (Мало Азија) и 2000 коњаника, сé на сé околу 25 000 мажи.
Двете војски се сретнале близу Ферае на многу нерамен терен, многу непогоден за Mакедонската фаланга.
Пред битката паѓало имногу дожд, a утрото потоа имало густа магла на ридовите, на низината и помеѓу двата противнички логори. И покрај тоа Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј ги започнал своите подготовки.

БИТКАТА НА КЈНОСКЕФАЛАЕ - МАКЕДОНИЈА 197 ПНЕ

Но Македонските единици се збуниле и дизорентиранo марширале надоре накај ридовите на Кјноскефале. 
Тито Фламиниo ја пратил својата коњаница накај логорот на Македонците. Римскиот конзул Тито Фламиниo пратил 500 коњаници и 2000 пешадија како засилување, така што василеос Филип, син на василеос Деметриoј наредил повлекување погоре на ридот. Главниот војсководец на василеос Филип и платениците ги гонеле римјаните надвор од фалангистичката формација по ридовите, мислејќи дека бегаат неординирано, да го присилат Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј да ги вклучи и преостанатите 8.000 фалангисти во бојното поле под ридот.

Римскиот конзул Тито Фламиниo ги позиционирал своите трупи на бојното поле. На десната страна резервите со своите слонви од напред и лично ја повел од левата страна платената пешадија така наречена ''бела'' против василеос Филип, син на василеос Деметриoј.
Римскиот конзул Тито Фламиниo поддржан од резервите се судрил со Mакедонската фаланга под водство на Македонскиот владетел. После по тоа кога фалангата го одбил нападот, првиот пат, фалангата била натерана да се повлече понагоре и да се раздвои,.. така се судрилe и со мечeви. Римскиот конзул и војсководец Тито Фламиниo ја препозиционирал својата легија во два реда, a платеничката пешадија така наречена ''бела'' и коњаница ја ставил на десно.

БИТКАТА НА КЈНОСКЕФАЛАЕ - МАКЕДОНИЈА 197 ПНЕ

Така да сега Македонската десна страна била повисока од земјата од римската лева страна. Поради нерамниот терен централниот дел од 8000 фалангисти не можеле да се  состават во фалангиска формација.
Римскиот конзул Тито Фламиниo наредил напад со слоновите така што ja разединил и така некомпактната фаланга. Еден трибун со една мала група успеал да ја нападне Mакедонската фаланга дури и од позади од десната страна. Така нападнати од две страни и не можејќи да се организират, Mакедонците почнале да бегаат.

БИТКАТА НА КЈНОСКЕФАЛАЕ - МАКЕДОНИЈА 197 ПНЕ

После едно кратко гонење pимскиот конзул Тито Фламиниo дозволил василеос Филип, син на василеос Деметриoј да побегне. 
Според ''Polybias'' и ''Livy'' 5000 македонски војници биле убиени. Римскиот конзул Тито Фламиниo заробил и 1000 заробеници. Римјаните загубиле 2000 војници.
Со оваа битка Mакедонците ја губат моќта создадена од Македонскиот владетел Василеон Александар Македонски и сега ја презема Рим.

   - Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј ја изгубил контролата врз Илирија, градовите државии и Лигата Ахаја на Полуостровот на Ѕе, лигата Ајтолон (Етолија), како и политичко - религиозното влијание во религиозното седиште Делфи во Фоќија, исто и ја загубил и Акаранија, најверојатно гo изгубил крајбрежјето од Авдаритеон до Беринѕеон, ги изгубил Ксанија и Карија во Ѕеника, како и многу острови во Ага Сеј (Егејското море), бидејќи морал да ја намали и морнарицата, а Ѕецалиската Лега прогласила независност. На Македонсата војска и било оневозможно бројност над 5000 припадници. Подоцна Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриој, ја измислил ''регрутацијата'', обучувал по 5000 војници, по обуката ги отпуштал и обучувал нови припадници.

   - Василеос Филип, син на василеос Деметриoј морал да плати 1000 таланти сребро како воена оштета на Рим и да го прати неговиот помлад син Дeмeтри како заложник во Рим.

Има една наша теорија дека Македонците или Македонските сојузници од Ксенија и Карија (Ѕеника), Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриој, ги населил во Ксенон, (денешна јужна Албанија, таму кај градот Лис), теорија која треба дополнително да се истражува.

КСЕН - кованица од Ксенија (не ''јонија'' кој е латински термин) - Ѕеника (Мало Азија), потврдува дека во Ксенија немало данајци, кованиците се доказ. Има една кованица и една биста на данаец од ''анадолија'', турските археолози нашле, кованица и биста на човек со африкански изглед, но како стасалаe таму само бог знае.

КСЕНОН - ''илирcка'' кованица, таму била античка Бригија (денешна Албанија), илирите во тој дел или ги истерале бригите и се населиле, зошто бригите ја напуштила земјата заради некоја причина, но култот кон јакот, останал, најверојатно останале и некои бриги и е колонија која се вратила од Ксенија - Ѕеника (Мало Азија).

Во 205 п.н.е почина владетелот василеос - фараон Птолемаиој ЧЕТВРТИ од Египет кој имал Македонски корени, оставајќи го на престолот неговиот шестгодишен син Птолемаиој ПЕТТИ - ''На тој што му се диват боговите'' - ''Епифан'', (била верзија за данајцитe, зошто населил данајци со нивните фамилии во Египет). Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј и Антиохој ТРЕТИ, владетелот на Селејкија (и тој со Македонски корени), решиле да ја искористат слабоста на младиот владетел со тоа што склучиле таен пакт кој му ветувал на Mакедонскиот владетел превласт (агамонија) на Ага Сеј - (Егејот), а на Антиохoj онаа на Коеле-Асарија (Сирија), Силисија, Феникија и Палестина. Македонскиот владетел најпрво го сврте своето внимание кон градовитe-држави во на Полуостровот Карон Ѕеон - Илеспонт (Дарданелите). Неговото напредување во областа, со освојувањето на островот Самион, ги вознемирило Роион и Бергамаион, кои имале интереси во таа област. Во 201 година п.н.е, Македонскиот владетел започна воена кампања во Ѕеника (Мала Азија), опсадувајќи го островот Xиос и освојувајќи го Миласион во Ксенија. Овие два напади биле проследени со опустошување на териториите на Бергамаион и инвазија на Карија, на која сепак ефективно се спротивставиле Роион и Бергамаион, кои успеале да ја блокираат флотата на Македонскиот владетел во пристаништето Варгјлинтон, принудувајќи го да ја помине зимата таму. Во овој момент, иако Роион и Бергамаион беа во поволна позиција над Македонскиот владетел, плашејќи се од неговата сила, тие решија да побараат помош од она што изгледаше како најголема сила во Кјдонско Море (Средоземното Море).

Интересите на Рим и Филетаирој ПРВИ од Бергамаион

Рим штотуку ја доби Втората Пунска војна против картагинците предводени од Ханибал. До овој момент во својата историја, Рим никогаш немал никаков интерес за прашања кои го засегаат источниот Кјдон (Медитеран). Првата Македонско - римска војна против Македонскиот владетел била предизвикана од интересите во Илирија и завршила, без поголеми битки, со Фениксискиот (Војника) мир во 205 година п.н.е..

Неодамнешните акции на Македонскиот владетел на малиот полуостров Карон Ѕеон и Ѕеника можеби ги интересирале римјаните, ако не и многу маргинално. И покрај сé, Римскиот Сенат ги слушаше амбасадорите на Родион и Бергамаион, а потоа реши да испрати тројца амбасадори на исток, за да разбере што се случува. Амбасадорите не најдоа други поддржувачи за војна против Македонскиот владетел додека не пристигнаа во Аѕена. Овде се сретнаа со владетелот Филетаирој ПРВИ од Бергамаион и некои дипломати од Родион. Во исто време, Аѕена и објави војна на Македонија, така Македонскиот владетел ја започна инвазијата на малиот полуостров Аѕеника (не Атика). Во тој момент, римските амбасадори се сретнале со Mакедонските војсководци кои побарале од нив да не ги напаѓаат градовите држави и да започнат разговори со Бергамаион и Родион, за да разговараат за штетите од војната.

Кованица од островот Родион

Македонските војсководци ги напуштиле аѕајските територии и му ги однеле римските барања на Македонскиот владетел. Од своја страна, Македонскиот владетел, кој успеал да ја избегне поморската блокада и да се врати во Македонија, го отфрлил римскиот ултиматум и ги обновил нападите врз Аѕена, како и започнувајќи уште една воена кампања во областа на Полуостровот Карон Ѕеон - Илеспонт (Дарданели). Од другата страна кај Илеспонт го освоил важниот град држава Абидaс, каде што влегол откако жителите, опсадени, сите се самоубиле. Овде, во есента 200 година п.н.е., римски амбасадор стигнал до Македонскиот владетел за да му достави втор ултиматум, повикувајќи го да не напаѓа ниту еден град држава на Полуостовот на Ѕе, ниту која било територија на Птолемаиој ПЕТТИ и да прифати арбитража со Родион и Бергамаион; во исто време кога римскиот амбасадор разговарал со Македонскиот владетел, римски контингенти се истовариле во Илирија. Македонскиот владетел го одбил ултиматумот тврдејќи дека не прекршува ниту еден услов од ''Фениксискиот мир'' потпишан со римјаните (и имал право).

Римскиот конзул Тито Фламиниo започнал енергична воена кампања против Македонскиот владетел во 198 година, принудувајќи го да се повлече во Ѕецалија. Многу градови од Ахајската лeга, традиционално поволни за Македонија, дотогаш премногу зафатени со походот против Спарта за да учествуваат во Втората Македонско - римска војна, после овој римски успех беа убедени да го напуштат својот промакедонски став; други, како Аргoс, му останале лојални на Македонскиот владетел василеос Филип.

Во овој момент, Македонскиот владетел изјави дека е подготвен да преговара за мир со римјаните, но ова отворање дојде во критичен момент за Фламиниo, кој сакаше да ја заврши војната, но, не беше сигурен дека по новите избори во Рим, ќе може да командува потврдено нa Полуостровот на Ѕе. Тој одлучи да започне преговори додека ги чека изборните резултати; ако неговата команда беше повлечена, тој ќе преговараше за брз мир со Македонскиот владетел, во спротивно ќе ги прекинеше преговорите во ползa за продолжување на војната.

Во ноември 198 п.н.е. двајцата команданти се сретнале во Локрa (град држава помеѓу Делфи и Воиоа), но Фламиниo, за да добие време, побарал сите негови сојузници да бидат присутни на преговорите. Фламиниo побарал од Македонскиот владетел да ги повлече сите свои сили од Полуостровот на Ѕе, услов што Македонскиот владетел не можел да го прифати, можел да ги напушти само неодамнешните освојувања во Карон Ѕеон - Илеспонт (Дарданели) и Ѕеника (Мала Азија).

Римскиот конзул Тито Фламиниo го убедил Македонскиот владетел дека римската позиција е диктирана од сојузничките градови држави и дека тоа може да се надмине само со Mакедонска амбасада во Рим. Македонскиот владетел го следел советот на Фламиниo, кој, меѓутоа, штом дознал дека неговата команда е обновена за следната година, се погрижил преговорите во Рим да пропаднат, за да може повторно да го продолжи неговиот поход против Македонците.

По прекинот на преговорите, Македонскиот владетел бил напуштен од многу сојузнички градови држави, со исклучок на Акарнанија, толку многу што морал да ангажира војска од 25.000 платеници. Римјаните ги поразиле Македонците за прв пат во битката кај Аoс (планинскиот премин Антигонеја) и вторпат во битката кај Кјноскефале, која се водела во јуни 197 година п.н.е., каде што римските легионери ја разбиле Mакедонската фаланга. Во тој момент Македонскиот владетел бил принуден да преговара за мир со Рим.

На мировниот договор во Храмот на Ѕе во Куѕе беше прогласено примирје за решавање на мировните услови во долината Темпe. Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил принуден да прифати повлекување на Mакедонските воени единици од новоосвоените градови во Карон Ѕеон - Илеспонт и Ѕеника и да ги напушти териториите на Ахајската и Ајтолон Легата, Акаранија и Легата Ѕецалија. Македонија ги изгубила и крајбрежјето во Ага Сеј од градот Беринѕеон до градот Авдaритеон, заради тоа што останала без морнарица. Свои барања упатиле и римските сојузници од Ајтолон Легатa, кои сепак биле отфрлени од Mакедонскиот владетел. Договорот бил испратен во Рим за да биде ратификуван од Сенатот. Сенатот додаде уште два услови за потпишувањето на мировниот договор; исплата на воена отштета од 1000 таланти сребро и предавање на Mакедонската флота на римјаните. Договорот бил потпишан дури во 196 п.н.е и за време на Истмeските игри во чест на Посејдон, во таа година Фламиниo можел да објави слобода за целиот Полуостов на Ѕе, Ајтолон Легатa, Акаранија и Ѕецалија. И покрај ова, враќањето на римските легии во Апенинскиот Полуостров било завршено дури во 194 п.н.е. а римјаните одржувале некои гарнизони во некои градови од стратешко значење, претходно окупирани од Mакедонците, како Куѕе (Полуостровот на Ѕе), Халки (островот Ејвоја) и Деметрија (Ѕецалија).

 

ОД ТИЕ 1000 ТАЛЕНТИ СРЕБРО КАКО ВОЕНА ОШТЕТА ОД МАКЕДОНИЈА, РИМЈАНИТЕ ГО ВОВЕЛЕ ЗА ПРВПАТ НИВНИОТ ''РИМСКИ ДЕНАР''.

Римска кованица од период 217 - 215 п.н.е., дикажаува дека римјаните ја користеле азбуката КОИНОН МАКЕДОНОН, најверојатно почнале да ја користат азбуката во времето на Македонскиот владетел Василеон Александар Македонски кога воспоставиле дипломатски односи со Македонија. Но после 197 п.н.е., после победата на римскиот конзул, подоцна тиран Тито Фламиниo - ''Tito Quinzio Flaminio'' врз Македонија, а со тоа Македонија била принудена да плати воена оштета на римјаните 1000 таланти сребро. Со тие финансиски сретства Тито Kуинцио Фламинио го вовел ''римскиот денар'' со ново писмо, кое всушност е Македонскпото тајно писмо - ''Азбуката на Цутот'' и Македонските броеви - ''Броевите на Пролeтта'' со кој се служела Македонската фаланга.

Златен римски денар со ''нивното ново писмо'' воведен од Римскиот конзул Тито Куинцио Фламинио после 197 п.н.е

Римски денар со ''измешано писмо''

 

 

Крајните години 

Моќта на Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј била уништена, но тој сепак не се откажувал. Тој своите 5000 војници ги заменувал по здобиената војничка обука со што така ја зголемил својата војска без да го прекрши договорот со Рим.

42. Врв од копје најверојатно осмислено од василеос Филип, син на василеос Деметриој

Како и секој војсководец и Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриој пробал да осмисли нови видови на оружја.

Карактеристичен меч ''со кука'', заштитен знак на Македонските кованици

Македонскиот владетел наредил да го го отрујат својот син Дeмeтри (има повеќе верзии) бидејќи бил обвинет за проримска политика, а неговиот син Берсеос (не Персеос) го наследил. По прецизно, василеос Филип, син на василеос Деметриoј бил во Амфиполитон, а Берсеос и Дeмeтри биле во Филипи (Пловдив денешен), кога младиот Дeмeтри бил отруен.

Тит Ливиј забележал:

„ За безбедноста на патот на Дeмeтри во Македонија, бил задолжен да го придружува Дидас, управителот на Пајонија, еден од архонтските офицери / војсководци, но, нé со многу голема придружба “ .

Потоа, подолу во истата книга, наведува како:

„ Дeмeтри замислувал бегство кај римјаните; и управникот на Пајонија му се прикажал како помошник пратен од боговите, затоа што низ неговата територија Дeмeтри се надевал да се промолкне не подложувајќи се на опасност “.

А на трето место Ливиј пишува:

„ Нив ги вооружил и ги собрал Дидас од Пајонија, кој го убил младиот Дeмeтри “.

 

Сојузник на Рим

Театарот на операции од кампањата 191 п.н.е., вклучувајќи го и местото на битката кај Ѕермиополе. Во секој случај, по 196 г.п.н.е., Македонскиот владетел одржувал позитивни односи со Рим: следната година, всушност, Македонија учествувала на соборот во Куѕе каде се расправала за можноста за објавување војна на спартанецот Навиоj, отворено поддржувајќи ја воената опција и испраќајќи 1.500 војници и 400 ѕецалски коњаници да го поддржат Фламининo. Македонската поддршка за Рим била потврдена во 192 п.н.е. кога владетелот на Селејкија василеос Антиохoj ТРЕТИ и Ајтолон Легата влегле во непријателство против Рим. Всушност, штом Антиохoj ТРЕТИ ја нападнал Ѕецалија, античкиот имот на Македонскиот владетел, овој, плашејќи се да не биде опкружен од селејкијци и ајтолонци, решил да испрати гласници кај конзулот Маниј Ацилиј Глабрио и да склучи одбранбен сојуз против Селејкија. Следната година, василеос Филип, син на василеос Деметриoј, придружуван од преторот Маркус Бебиус Тамфил, ја нападнал Ѕецалија, принудувајќи го василеос Антиохoj ТРЕТИ да се повлече во Халки додека Македонскиот владетел ја опсадил тврдината Белинаион која конечно паднала со доаѓањето на војската на римскиот конзул Глабрио.

Кованица од Белинаион

Во следните месеци, Македонскиот владетел продолжи да ги поддржува римските воени единици и неговото однесување беше наградено кога, по победата кај Ѕермиополе, Сенатот одлучи да го ослободи Деметриј; со повлекувањето на Антиохoj ТРЕТИ, василеос Филип, син на василеос Деметриoј и римскиот конзул Глабрион ги нападнале териториите на Ајтолон Легата и Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј ја вратил власта над цела Ѕецалија.

Битката кај Ѕермополе (Термопилите) 191 п.н.е

Битката кај Ѕермополе се случила во април 191 година п.н.е. помеѓу селејкиската војска на василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија и римската војска, командувана од римскиот конзул Маниј Ацилиј Глабрион. Овогодинешните операции започнаа прво со напредувањето на Антиохој ТРЕТИ во Акарнанија, каде што многу од нејзините градови беа ставени под опсада од страна на владетелот на на Селејкија. Меѓутоа, откако дознал дека римските трупи го преминале Македонското море (Јадранот) и дека Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, придружуван од римскиот претор Маркус Бебиус Тамфил се упатувал кон Ѕецалија, решил да се врати во Халки. Малку подоцна, со почетокот на пролетта, во Аполонија се истовари и конзуларната војска на Ацилиј Глабрио (составена од две римски легии и двајца римски сојузници, вкупно 20.000 пешадија, 2.000 коњаници и некои слонови). Во Илирија, се приклучил на римсаката војска и Mакедонскиот сојузник. Соединувањето на трите војски кај Белинаион го одредило успехот на опсадата што ја извршил Македонскиот владетел и бегството на владетелот Амjнандрaс во Амбракија. Во тој момент Ацилиј Глабрио ја презел командата на римската војска и се упатил, со одобрение на Македонскиот владетел, кон јужниот дел на Ѕецалија, каде што останале мали селејкиски гарнизони за протерување. Василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија, откако дознал за овие настани, бил преплашен и разбрал што му предвидел Ханибал (после војната со римјаните станал советник на Антиохој). Така, тој одлучи да испрати гласници во Аѕеиа за да го побара доаѓањето на Поликсенида, додека тој стоеше со 10.000 пешадија, 500 коњаници, како и сојузниците кои го чуваа преминот на Ѕермополе (веќе местото на познатата битка меѓу Спарта и Берсијa), за да спречи непријателот да навлезе на југ и тука го чекаат пристигнувањето на засилувањата.

Битката

Владетелот на Селејкија исто така имал изграден двоен ѕид на кој ги поставил своите опсадни машини, додека наредил 1.000 ајтолонци (припадници на Ајтолон Легата, не народ) да го чуваат врвот на планините во близина, а други да се позиционираат во Aраклеја Трахинија, со цел да ги спречат можните римски напади зад себе. Римскиот командант Ацилиј Глабрио, кој ја познавал античката историја, се сеќавал на постоењето на поинаков пат за надминување на преминот Ѕермополе кој веќе со векови порано го користеле берсијците за да ги изненадат спартанците. Случајно, една римска единица предводена од Маркус Порциј Катон наиде на извидничка единица (тоа биле 1.000 - те ајтолонци) што Антиохој ТРЕТИ ја поставил за да ја чува трасата. Тој успеал да зароби еден од ајтолонци и да ја открие позицијата на главната сила на Антиохој ТРЕТИ и дека гарнизонот поставен да ја брани рутата броел 600 вооружени припадници на Ајтолон Легата. Римјаните ја нападнале оваа мала сила, која веднаш се дала во бегство. Во меѓувреме најголемиот дел од римската војска ја нападна главната војска на Антиохој ТРЕТИ. Во одреден момент, за време на битката, ајтолонци биле видени како бегаат од Катон, а потоа и од самиот Катон, војската на Антиохој ТРЕТИ затоа многу се исплашила од оваа глетка, откако слушнала за смртоносниот борбен метод на римјаните и признавајќи дека тие биле разгалени од задоволствата, таа зима и фатен меѓу два фронта, беше цврсто поразен додека се обидуваше да се опoрави во неговиот логор, притиснат од римјаните. Римските загуби биле многу незначителни (околу 200 вооружени луѓе), додека поголемиот дел од војската на Антиохој ТРЕТИ била уништена или сведена на ропство, толку многу што владетелот на Селејкија успеал да побегне во Ѕеника, во Ефексион, со само 500 вооружени луѓе. Се вели дека самиот Антиохој ТРЕТИ бил погоден од камен во устата и изгубил неколку заби.

Во текот на следните две години, додека римјаните биле зафатени во Ѕеника (Мала Азија) против Селејкија, Македонскиот владетел не само што им обезбедил безбедно поминување на римјаните низ неговите територии, туку им обезбедил храна и залихи и ја продолжил војната против Ајтолон Легата со наизменична среќа: всушност, во 188 п.н.е., Ајтолон Легата ги одбиле Mакедонските воени единици и Македонскиот владетел морал да побара помош од конзулот Марко Фулвио Нобилиоре кој, откако го опсадил градот Амбракија, го добил дефинитивното предавање на Ајтолон Легата. Во секој случај, Македонскиот владетел не застанал и презел неколку воени походи на Пјонскиот брег (Тракија), вклучувајќи ги и важните градови Енaс и Ма Aрон и во јужна Ѕецалија што, сепак, го загрижило владетелот на Бергамаион, Еjменoj 2-ри, кој решил да го извести Сенатот: Рим го принудил Македонскиот владетел да се откаже од овие освојувања и да се врати на границите дадени од Глабрио или ќе претрпеше нова римска интервенција; бесен (жителите на Ма Aрон биле жртви на неговиот гнев и биле масакрирани), но немоќен, Македонскиот василеос ги исполнил барањата.

 

Последните години и смртта на Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј

Во овие околности, Македонскиот владетел решил да го испрати својот син Дeмeтриј во Рим за да ги проследи неговите протести до Сенатот; принцот бил примен со сите почести и добил ублажување на односите меѓу Рим и Македонија. Меѓутоа, амбасадата создаде силни конфликти меѓу Деметриј и најстариот син на Македонскиот василеос, Берсеос (Бер Се - Бел како Ѕе) и овие спорови придонесоа деновите на Македонскиот владетел да бидат сè поогорчени: Македонскиот василеос наскоро стана плен на стравот од заговори и интриги против неговата власт, неговата личност, држава и стана суров. Владетелот решил да преземе експедиција против пајонците: Тогаш, Берсеoс, искористувајќи го привременото отсуство на неговиот помлад брат, изготвил лажни писма со кои го натерал неговиот татко да верува дека Дeмeтриј бил вмешан во заговор со Рим, да го замени. Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј го уби својот син Димитриј, но потоа дознал за интригите на својот најстар син и бил шокиран од тага и каење. Сега болен, владетелот се повлекол во Амфиполитон каде што го одзел од Берсеос во корист на неговиот братучед Антигон (син на Ехестрат, брат на Антигон Досон), тој умре набргу потоа, во зимата 179 п.н.е., од тага и скршено срце, проколнувајќи го својот син Берсеос. Тој владееше 42 години. Берсеос, откако го погубил Антигон, ја презел власта.

Историски суд

Античките историчари, особено Полибиј и Тит Ливиј, оставиле светлотемен портрет за Македонскиот василеос кој е опишан како личност обдарена со големи доблести и подеднакво големи пороци: тој бил вешт командант, харизматичен, дарежлив, храбар во акција, одличен говорник. крајно достоинствен и владетелски и во исто време, крут до степен на суровост, сомнителен, прилично развратен и зависник од пиење. Што се однесува до неговите долгорочни цели, тие останаа неодговорени: всушност, неговите првични воени походи дозволија силно проширување на Македонија, но го наведоа Рим и другите држави да се здружат против него; Понатаму, неговата природа наклонета кон суровост и сомнеж (особено во неговите последни години) ја направи залудна секоја надеж за стекнување на наклонетоста на Ахајската и Ајтолон Легата како и останатите од Полуостровот на Ѕе, фактор кој би бил одлучувачки за падот на Македонската држава.

 

Што се однесува до спартанскиот ''сојузник''

За време на Втората Македонско-римска војна, спартанскиот владетел Навиоj имал уште една можност да се прошири. Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј, му го понудил градот Аргос доколку Спарта се откаже од римската коалиција и застане на страната на Mакедонскиот сојуз.

Навиоj василеос, се смета дека Навиоj, (колку бил законски, не не интересира), владетел на Спарта, ја презел титулата ''василеос'', не, спартанската ''авахто''

Навиоj прифатил и добил контрола над Аргос; кога стана јасно дека војната ќе оди лошо за Македонците, Навиоj се вратил во римската коалиција и испратил 600 кјдонски (критски) платеници да ја поддржат римската војска. Македонскиот владетел потоа бил поразен од римјаните во битката кај Кјноскефале, но Спарта ја задржала контролата над Аргос. По војната, римската војска не се повлече од Пелуостровот на Ѕе, напротив, туку распореди гарнизони на стратешки локации во регионот за да ги заштити своите интереси.

Во 195 п.н.е., Титo Куинциo Фламининo, римски командант во Пелуостровот на Ѕе, свикал совет на градовите држави од Пелуостровот на Ѕе во Куѕе, била повикана и Македонија, за да разговара за можноста за објавување војна против спартанецот Навиоj. Меѓу државите кои учествувале на соборот биле: Ајтолон Лeгата, Македонија, Бергамаион, Римската Република, Родион и Лeгата Ѕецалија (значи римјаните ја одделиле од Македонија). Сите присутни ја фаворизираа војната, освен Ајтолон Лeгата и Лeгата Ѕецалија, кои сакаа римјаните веднаш да си заминат од нивните територии како и од Полуостровот на Ѕе (Секојa чест на нивното слободоумие). Двете овие Леги понудија да се обидат на дипломатскиот пат да се договорат со со Навиоj, но беа попречени од Ахајската Лeга, која немаше намера да прифати евентуален раст на моќта на Ајтолон Лeгата. Римјаните ја користеле војната како изговор да задржат некои легии во Пелуостровот на Ѕе за да ги спречат спартанците и Ајтолон Лeгата да се здружат со владетелот на Селејкија василеос Антиохој ТРЕТИ во случај на неговата инвазија на Пелуостровот на Ѕе.

Василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија од Македонско потекло

Римскиот конзул Фламиниo испрати гласник во Спарта, барајќи од спартанскиот владетел Навиоj да го врати Аргос во Ахајската Лeга или да се соочи со војна против Рим и неговите сојузници; спартанскиот владетел Навиоj го отфрлил ултиматумот на Фламиниo и 40.000 римски војници, заедно со сојузници, напредувале кон спартанскиот владетел Пoлуостровот на Ѕе. Во Клеона, на римјаните под водство на конзулот Фламинио му се приклучиле со 10.000 пешадија и 1.000 коњаници од Ахајската Лeга под команда на Аристанас и Аристас. Навиоj го поставил својот зет од Аргос, Питагора, на чело на гарнизонот во Аргос од 15.000 луѓе. Додека римјаните и Ахајската Лeга напредувале кон градот, младиот аргианец по име Дамоклaс се обидел да поттикне бунт против спартанскиот контингент: со некои следбеници, тој застанал на градскиот форум и ги повикал аргианците да се побунат против спартанците. Бунтот не се остварил и Дамоклaс, со многу негови приврзаници, бил опколен и убиени од спартанскиот гарнизон.

Римскиот конзул Фламиниo го преселил својот логор до местото каде што се случила престрелката. Еден ден, тој чекал спартанците да го нападнат, но тоа не се случило и Фламиниo тогаш свикал совет за да одлучи дали да го опсади Аргос или не; сите ахајски команданти, со исклучок на Аристанас, се согласија дека градот треба да биде нападнат, чие заземање беше примарна цел на војната; напротив, Аристанеј тврдел дека е неопходно директно да се удрат Спарта и Лаконија. Фламиниo се согласил со Аристанеј и сојузничката војска тргнала кон Тегеа, во Аркадија. Следниот ден Фламинo напредуваше кон Карја (К ар ја), каде што брзо му се придружи засилувањето на сојузници: тие беа составени од контингент спартански прогонети предводени од Агaс (најверојатно) 4-ти (легитимниот владетел ''аваxто'' на Спарта, соборен дваесет години порано од првиот тиранин на Спарта, Лaкaрг - Лaк aрг) и од 1500 Mакедонска пешадија и 400 ѕецалска коњаници, испратени од Македонскиот владетел. Стигнаа вести и за истоварување на неколку сојузнички флоти на лаконските плажи: римска флота од четириесет бродови предводена од Луциус Куинциус Фламиниo; флота од островот Родион од осумнаесет бродови предводена од Сосила, која се надеваше дека победата над Навиоj ќе го прекине пиратеријата врз родионските бродови; флота на на Државата на Бергамаион од четириесет бродови предводена од владетелот василеос Еjменoj 2-ри, кој имал намера да добие римска заштита во случај на напад од василеос Антиохој ТРЕТИ владетелот на Селејкија.

Кованица од василеос Еjменoj 2 - ри владетелот на Државата на Бергамаион. Грците денес немаат релација со антиката, ги измешаа сите имиња на сите владетели од антиката со цел да ги ''погрчат''

Навиоj нареди да се платат 10.000 граѓани за неговата војска, ангажирајќи уште 1000 кјдонски (критски) платеници. Кјдонските сојузници на спартанскиот владетел Навиоj, кои профитираа од експлоатацијата на поморските бази на неговата територија, испратија 1000 елитни војници покрај 1000-те што веќе ги испратија да и помогнат на Спарта. Плашејќи се дека пристапот на римјаните би можел да ги поттикне неговите поданици да се побунат, Навиоj решил да ги тероризира со наредба за смрт на осумдесет истакнати спартански граѓани.

За време на опсадата на Гиѕеио (Гитxеиум), Питагора му се придружил на Навиоj во Спарта, носејќи со себе 3.000 војници од Аргос, каде Навиоj открил дека Гиѕеио се предал, Фламиниo ја предводел својата сила од 50.000 војници против Спарта и откако ги победил спартанците во битка надвор од градските ѕидини, ја започнал опсадата. Римскиот командант решил да не спроведува долготрајна опсада, туку да се обиде да го заземе градот со напад. Спартанците првично се држеле против нападите на сојузниците, но нивниот отпор бил ослабен поради фактот што големите римски скути (''scudi'' - на латински - штитови) ги направиле фрлањата со стрели и камења неефикасни.

Римски легионар со нивниот типичен голем штит - релјеф од споменикот во Делфи во чест на ''Битката кај реката Пинд''

Детал од релјефот Ахенобарбус на кој се прикажани (централно-десно) двајца римски пешаци в. 122 п.н.е. Забележете ги шлемовите во стилот на Монтефортино со пердув од коњско влакно, кураси за пошта со синџир со засилување на рамениците, овални штитови со покривки од телешка кожа, гладиус и пилум

Фреска од „Куќата на Валериј Руфус“ во Помпеја. Ова се претставува како ''римски легионар'' од времето, фреска, но според воената опрема сo сигурност е Македонски војник припадник на ''Сребрените копја'' (македонската света чета - гарда)

Римјаните ја нападнале Спарта, освојувајќи ги ѕидините, но нивното напредување било тешко поради тесната ширина на улиците на периферијата на градот; Меѓутоа, улиците постепено станувале пошироки како што се приближувале до центарот на градот, а спартанците биле принудени да се повлечат. Сфаќајќи дека неговите сили пропаѓаат, Навиоj се обидел да избега, но Питагора ги собрал своите војници и им наредил да ги запалат зградите близу до ѕидините. Запалените урнатини беа фрлени врз римските сојузнички војници кои влегуваа во градот, предизвикувајќи им многу жртви; Фламинo тогаш решил да ги повлече војниците во нивните логори.

Римска пешадија од 1-ви век наша ера, релјеф, се гледа дека римјаните биле долго време ''инспирирани'' од Македонската фаланга

За време на следниот напад, спартанците се спротивставија на римските напади три дена, пред Навиоj, сметајќи ја ситуацијата очајна, да го испрати Питагора со понуда за предавање. Првично, Фламинo одбил да му даде аудиенција (да се сретне) на војсководецoт, но кога тој се вратил по втор пат, римскиот командант рекол дека е подготвен да го прифати предавањето под истите услови понудени пред опсадата. Договорот подоцна бил ратификуван од Римскиот Сенат. Во меѓувреме, откако ја слушнале веста за опсадата на Спарта, aргијците предводени од Архипа се побуниле против спартанскиот гарнизон командуван од Тимократ од Белaн, кој ја предал тврдината под услов сите спартанци во гарнизонот да можат да го напуштат Аргос неповредени; во замена, сите aргијците кои служеле во војската на Навиоj, можеле да се вратат дома.

 

**** Во другите историски ''книги '' ќе најдете ''грци'', ''Грција'', ''хелени'', но, тие нé постоеја пред 148 п.н.е., додека ''хелените'' ги измислија латинските попови и се однесува на религија.

Во 146 - 148 п.н.е. Легата Ахаја, објави војна на Рим, кој бунт бил задушени од П. Чаечилиус Метелус и Л. Мумиус. Куѕе беше опустошен и уништен, Легата Ахаја беше распуштена и беше прогласена за римскa покраина, a на таа покраина Ахаја, римјаните ги додадоа и териториите на Лаконија (Спарта). ТОГАШ РИМЈАНИТЕ ГИ ИЗМИСЛИЈА ''ГРЦИТЕ'' И ''ГРЦИЈА'', по местото на битката кај градот ''Грекој'', помеѓу римските легии и нивните сојузници, против востаниците од Ахајската Лега. Tие имиња ''грци'' и Грција'' биле прекор и нé ги користеле ''ахајцитe'', туку користеja ''Ахаја'', исто и во светото писмо (библијата), таму има Ахаја, нé ''грција'', сé разбира во тие библии печатени пред 1830 година.

 

 

Цитати од Македонскиот владетел василеос Филип, син на василеос Деметриoј

1. Василеос Филип, син на василеос Деметриoј владетелот на Македонија исполнет со гнев; додаде дека сонцето сѐ уште не зајдело.
'' Filippo 5 Re di Macedonia in un empito di furore, aggiunse che ancora non era calato il sole di tutti i giorni''. 

 

 

 

Други кованици

Други кованици

Копираит © Македонија е СЕ ☼ MAKEDONIAeSE.com ☼ Сите Права Задржани

 

 

 

ИСПРАТИ КОМЕНТАР:

 

 

ПРЕЗИМЕ
ИМЕ
ГРАД
ДРЖАВА
е-маил
КОМЕНТАР

 

 

*** Можете да не контактирате и на кoнтакт е-маил: info@makedoniaese.com

 

 

Василеон Македонон Александрој  и го подари светот на македонците, а тие како му возвратија,.. го отруја, фамилијата му ја уништија,... а денес наместо Македонон (Македонски) го нарекуваат ''велики'' или ''the great'', додека државата на латиница му ја нарекуваат ''Мacedonia'' - Мацедониа, итн,.. а да ќе заборавев,... дозволуваат некој друг да и бира име. Ќе се најде ли некој да ги ''подисправи'' работите? '' ,.. КОЖАТА ЛАВОВСКА ОД КРВ, ЌЕ СКАПЕ ОД КРВТА И ЌЕ СЀ СТОРИ ПАРЧИЊА. КОЛКУ ГИГАНТИ, ТОЛКУ ЌЕ СЀ НАПРАВАТ ЏУЏИЊА, ТОЛКУ АРАМИИ, ШТО ЌЕ КРАДАТ И ЌЕ ЈА РАСИПУВААТ КОЖАТА ЛАВОВСКА. СИТЕ ЌЕ ЈА САКААТ, СИТЕ ЌЕ ЈА ГАЗАТ, ЕДЕН БУДАЛА ОД РАЃАЊЕ ЌЕ ЈА БАРА. ПУРПУРОТ ЌЕ СЕ ИСКИНЕ И ЌЕ СЕ НАПРАВИ ВАЛКАН ОД КРВТА И КАЛТА. БЕЗОБРАЗНА ВОЈСКА ЌЕ ГО ГАЗИ УЧЕНИОТ ЧОВЕК, А ЖЕНАТА ЗА УСРАМУВАЊЕ. НА ПОП ЌЕ ГО ДАДАТ ПУРПУРОТ ЗА ЛАЖЕЊЕ. ДЕЦАТА НА ЖЕНАТА ЌЕ СЕ КОЛАТ И ЌЕ СЕ НАДЕВААТ НА РAЖЕН. СИНОТ НА МЕСЕЧИНАТА ЌЕ СЕ СМЕЕ И ЌЕ СЕ СМЕАТ ДО НЕГО. ЌЕ МОЛАТ И ЌЕ ПЛАЧАТ, СО НОЖОТ НА ТАТКО МУ, ШТО МУ ОСТАНА, ЌЕ МАВАAТ ВО ТЕМНИЦАТА. ТРИЕСЕТ И СЕДУМ ДЕНА ЌЕ ПОМИНАТ КОГА ВИДЕЛОТО НА МЕСЕЧИНАТА ЌЕ СЕ УГАСИ И ПУРПУРОТ (СОНЦЕТО) ШТО ГО МИНУВА СИНОТО ВИДЕЛО НА НЕБОТО, ЌЕ СЕ ВРАТИ И ЌЕ ГО СТОЛИСА ВЕКОТ. СКАПАНОТО СО ОГАН, ДЕЦАТА НА БОЖИЦАТА МАЈКА ( ДЕЦАТА НА ЖЕНАТА), ЌЕ ГО ИСЧИСТАТ БОЛНИОТ ВЕТAР. ЗОШТО 1000 ГОДИНИ СЀ КАКО ДЕНОТ ОД ВЧЕРА. ТУКА СЕ ИСТИТЕ ПОВТОРУВАЊА НА ВРЕМЕТО КОЕ СИ ПОМИНУВА, А ОСТАНУВАШ ТИ, КАКО ФЕНИКС  СЕ ПОВТОРУВАAТ  ОД ПЕПЕЛТА, КАКО ДУХ И КАКО РАЗУМ ВИСТИНСКИ ВО ДАЛЕЧИНАТА....''

 

 

На ден 03 / Ma / 2009, е конструирана страницата на Македонија é СЕ: http://www.makedonijaese.com/. Тој ден и сé смета за роденден на организацијата Македонија е СЕ.

На ден 16 / Жустар / 2016, е конструирана peзepвнaтa страница на Македонија е СЕ: http://www.makedoniaese.com/

Уште на самиот почеток интернет страницата на Македонија е СЕ, бидејќи зборува за Вистинската Историја на Македонија со историски факти, но и актуеллни политички настани, СТАНУВА ТРН во очите на сите непријатели на Македонската Држава, ма и трн во очите на некои политички организации во слободниот дел на Македонија.

Страницата на Македонија е СЕ, е конструирана како резултат за потребите на Македонскиот Народ и друѓите да сé запознаат со Вистинската Македонска Историја, политика и болното Македонско прашање.

Страницата на Македонија е СЕ е конструирана за да помогне за зачувување на македонскиот идентитет, земја, култура, јазик, право за слободен говор, мисла, движење, соживот cо другите национални малцинства во Македонија, слободно искажување и поттик на искажување HO и негување на националниот идентитет како во Македонија така и во светот.